Απόσυρση.

Παλάμες στον τοίχο.
Κολυμπώντας στο μικρό δωμάτιο,
με απλωτές τεράστιες.
Οκλαδόν,τώρα, στη μέση
των έξι τοίχων,
στο ξύλινο πάτωμα.
Μάτια στον άσπρο ουρανό,
που αστέρια έχει μικρές,βαθιές ρωγμές.
Η αίσθηση όταν ξυπνάς
του να πνίγεσαι σε δάκρυα.

Σαλπάρισες (όπως κάποτε ονειρευόσουν)
σε μέρη που η πένα μου δεν φτάνει.
Δική σου ήταν η επιλογή.
Ικανοποιήθηκες τώρα;
Η ελευθερία η δική σου,η απόλυτη,
Η ελευθερία-όχι από σχέσεις αναλώσιμες-
μα από την ίδια την βαρύτητα,τον αέρα,τα κύματα,
έφερε χίλιους μικρούς,πραγματικούς θανάτους.

Σε μία γωνία του κλουβιού
κρύβομαι
Με κλειστά ακόμη τα παράθυρα,
το φως να μην το δω,
γιατί δεν μπορεί παρα διαφορετικό να είναι.
Σε μια γωνία του κλουβιού,
εγώ.
Και εσύ,
με την εικόνα σου την αγαπημένη
και οτι έχει μείνει από το άρωμά σου,
σαν εφιάλτης,
να τα ποτίζεις Όλα.

Για να αφήσω

Λουλούδι αποξηραμένο
στις σελίδες τις πολυγυρισμένες
του αγαπημένου βιβλίου
να ταν η μορφή εκείνη μέσα μου.
Θα το έκαιγα,
και στάχτη θα γινόταν.
Μα τόσο πολύ την αισθάνομαι
σε κάθε μου κίνηση
που το λουλούδι γεννιέται κάθε στιγμή
και απ' την αρχή.
Προσπαθώ το άγαλμα να λυώσω,
(Αυτο που με κοιτάζει,
πίσω απο τις ημιδιάφανες κουρτίνες,
τα μεσημέρια που χάνεσαι.)
την μορφή σου για να δημιουργήσω από την αρχή
και να την σπάσω.
Να φύγει.
Να φύγεις.
Όχι να αφήσω...

Μέτρημα

Στην ίδια στάση πάλι,
αυτό το γιορτινό δειλινό.
Ο βρεγμένος δρόμος αντικατοπτρίζει κίτρινα,
ηλεκτρικά ουράνια σώματα.
Μονάχα σκόρπιοι ήχοι
απο ραδιόφωνα που τρέχουν στην άσφαλτο.
Ακινησία πλήρης.
Στη μια παλάμη αναπαύεται
η γνώση, ζωγραφισμένη σε σελίδες Α4,
στην αλλη κρύβεται το ουράνιο τόξο.
Και στιγμή δεν έχει περάσει
-ουτε μια-
που τα αυτοκίνητα που προσπερνουν να μην μετράω.
Όλα εκτός από τα μπλε.
Πεντε,έξι,εφτά..
Άλλωτε πάλι τα παράθυρα των λεωφορείων μετράω.
Και τις πινακίδες των δρόμων.
Μετράω τα λεπτά
καθυστέρησης.
Τα δευτερόλεπτα τα μετρώ,μεχρι να συγκεντρώσω εξήντα.
Κάτι τέτοιες στιγμές,
την εικόνα σου καταριέμαι.
Τον χρόνο που μου κλέβεις,
σε σύστημα δυο δεικτών.
φρένο
επιβίβαση
σαλπάρισμα.
Άσπρα μαντήλια και ξαφνικά..
όνειρο,περιπέτεια,παραμύθι,κολώνες αρχαίες,νύχτες με γιασεμί,καλοκαιριάτικα καλοκαίρια με βροχή.

Μετά ένα σπρώξιμο και επιστροφή στο μέτρημα.
Μετράω φανάρια,
μετρώ κύκλους και τελείες.
Μετράω τα μπλε αυτοκίνητα.
(Διάλογος με τον εαυτό μου)
Πολλά πολλά δευτερόλεπτα
-άπειρα-
μετά την αποχώρηση την δική σου.
"Μπλε δεν ήταν το δικό σου;"
Πέντε,έξι,εφτά...