πως η θλίψη μου αδειάζει

πίσω από το γυαλί
παραισθήσεις και υποθέσεις
και εσύ μέσα τους βουτάς
ψάχνοντας την Ατλαντίδα σου να βρείς.

Καρφωτή βουτιά και
σκορπάει το τζάμι
μέσα σου
και πονάς μα την βουτιά την επαναλαμβάνεις ξανά
και ξανά.

Πονάει η αλήθεια σε
ετούτες τις γουλιές
και ο πάτος διαυγής
σαν τίποτα-
ΤΙΠΟΤΑ
να μην του κρύβεται.
Άσχημη είναι η αλήθεια.
φωνάζεις
"μην με τυραννας
και άλλο μην με περιπαίζεις"
και όμως εσένα στα γόνατα φέρνει.

είναι ο διάολος ρευστός
σαν παραίσθηση
σαν σταγόνα που μέσα σου χύνεται και σε γοητεύει.
δεν σε αγαπάνε και δεν αγαπάς
είσαι κενός
και σαν να σε γεμίζει
αυτός ο
πλαστός παράδεισος.

εσένα που φωνάζεις τώρα
ανάμεσα σε λυγμούς μοναχικούς
"είμαι μικρός μην με κρατάς"
τα χείλια σου βιάζει
ο διάολός σου ο πικρός.
και είναι η σκέψη σου πλατιά
και η πραγματικότητα,
μικρή,
μέσα της χάνεται.
[σαν να την ρουφάς τώρα την ευτυχία]
ένα μούδιασμα παγώνει κάθε αίσθηση
και κάθε επιθυμία σου,
σε προσγειώνει
στο χώμα που το κορμί σου αγκαλιάζει.
"Μην με κρατάς,δεν με αγαπάς"
μα εκείνος σε ρουφάει
-την μοναξιά σου την φωνάζει.


"σωπαίνουν τα πουλιά και η θλίψη μου στεγνή παρακαλάει
δυο τρία δάκρυα μου ζητά να δροσιστεί
εγώ που έχτισα μια φυλακή απο ουρανό και στάχτη
ξύπνησα κι η αγάπη μου δεν ήταν πια εκεί.."

κάτι..

θα θελα
μονάχα ένα-
ΚΑΤΙ να
υπήρχε
να με κρατάει δέσμια στο τώρα.
δεν υπάρχει βαρύτητα
ουτε φτερά
περπατάω στο τίποτα
μόνη μου
και στα όνειρα μου παραπατάω
ψάχνοντας να βρω το φωτισμένο
EXIT

να υπήρχε κάτι να δίνει νόημα
σε γεγονότα ασύνδετα
σε μουσικές φράσεις
σε λόγια ανύποτα.
να υπήρχε κάτι να με κρατά στο εδώ
την τάση μου για φυγή να τσακίζει
θα θελα
μονάχα κατι
να υπήρχε,
ένα χαμόγελο
να με αγγαλιάζει.
να με κάνει να θέλω
να μείνω
[ λίγο ακόμα]
και να με μεθά
σαν καλοκαιριάτικο μεσημέρι,
δίχως τέλος.









"και τόσο δακρύζει μέσα μου,
μου σκίζει το δέρμα και με περιγελά,
αυτή η ιδέα,
που ανακούφιση,
δεν βρίσκω άλλη,
από το να ελπίζω
κάποια στιγμή
τα λόγια μου να βυθιστούν μέσα σε κάποιον
που θα θελήσει στο
παρόν να με κρατήσει"

letter to self.εκείνη τη στιγμή.

και αν το σχοινί αυτό τις αναμνήσεις
ρούχα παλιά
σηκώνει
και οι μνήμες παίζουν με σεντόνια λευκά
σαν-
"ίσως για να προσπαθούν να βεβηλώσουν
αξίες ξεχασμένες"
το σπιτί αυτό
καθρέφτες δεν χωράει πια.
μας μισούνε παγερά
και στην επιφάνεια τους,
κάτι εμφανίζεται
μα όχι εμείς.
Παιχνίδι με τα νερά
η αυλή μυρίζει λεμονιά
και το κυνηγητο στις πλάκες
μυστική υπόσχεση.
Σεντόνια λευκά, υπόσχεση
και χρώμα που τρέχει
σαν όνειρο
που σχεδόν έφυγε
μα ακόμα στο παρόν μένει και το περιπαίζει.
Γέλιο παγερό
χαμόγελα υποκρισίας
ρούχα απλωμένα
νερό
και όλα είναι εκεί
μα εγώ ακόμη περιμένω
τα λόγια μου να βυθιστούν μέσα σου
για να βρώ το χρώμα.
ένα δάκρυ
αποφασιστικό,οργισμένο,
κυλάει απο τα μάτια σου
και εκείνη ακριβώς τη στιγμή
ξέρω πως δεν είσαι
μονάχα μια ομίχλη
σε καλοκαιρινή σκηνή
μα κάποια φλόγα σου σιγοκαίει
τα σωθικά
έκεινη ακριβώς τη στιγμή
όλοι οι καθρέφτες σπάνε
και η παράλληλη εικόνα μου ξεχύνεται
απο μέσα τους
[και είσαι εσύ,
ένα άλλο ζωντανό "εσυ"
που πονάει]
εκείνη ακριβώς τη στιγμή
το γκρι φαίνεται πιο αληθινό από κάθε απόχρωση του κόκκινου
εκείνη τη στιγμή
και μετά,
τίποτα.

αστικό παραμύθι.

Κλειστή μπορντό κουρτίνα,
ένας μεγάλος καναπές
η μοναξιά απλώνεται πέρα από την οθόνη
της ανοιχτής τηλεόρασης
εντελώς ξαφνικά,
πίσω από την παραζάλη,
πουλημένων αξιών,
πλαστικών προσώπων,
και απορρυπαντικών
κάτι άλλο όμορφο.
τελευτείος στρατιώτης,
που χύνεται στο θλιβερό μέτωπο
όχι για να φέρει το τέλος
μα ένα τέλος του κενού,
της ομιλούντος σιωπης.
γνώριμες νότες,
μία κιθάρα που αγαπάς από το χθές
και παραστάσεις όμορφες.
Η ομορφία της έλειπε
-ίσως να σκεφτόσουν.
μία μελωδία δραπετεύει από
το τζάμι
και είναι τραγούδι γνώριμο.
Σκεφτεσαι "γνώριμο"
είναι
Αφιερωμένο.

αφιερωμένο σε ένα καράβι που βουλιάζει αδειανό,
ένα κρεβάτι καλοκαιρινό δίχως πάπλωμα,
ένα φιλί δίχως αστρικά είδωλα
μια αγκαλία δίχως επόμενη,ούτε προηγούμενη.
σπάει η μελωδία το κενό
η' αν όχι το ραγίζει.

μια κουρτίνα που ανοίγει
χωράφι από κεραμίδια
σκυλί μάγκικο κατουράει το γρασιδι
και εσυ
παρακολουθείς εκστασιασμένος το ηλιοβασίλεμα
που σου κρύβουν κτήρια ψηλά
και η μουσική δεν ξέρεις πλεον
αν είναι
η αρχή
το τέλος
ή το παραμύθι.

Mika-happy ending

this is the way that you left me
i'm not pretending
no hope,no love,no glory
no happy ending
this is the way that we love
like it's forever
then live the rest of our life
but not together

wake up in the morning
stumble on my life
can't get no love without sacrifice
if anything should happen
i guess i wish you well
mm a little bit of heaven
with a little bit of hell

this is the hardest story i've ever told
no hope,no love,no glory
a happy ending gone forever more
i feel as if i'm WASTED
and i'm wasted everyday

this is the way you left me
i'm not pretending
no hope,no love,no glory
no happy ending
this is the way that we love
like its forever
then live the rest of our life
but not together

two o'clock in the morning
something's on my mind
can't get no rest
keep walking around
if i pretend than nothing ever went wrong
i can get to my sleep
i can think that we just carried on

this is the way you left me(well as if i'm wasted)
i'm not pretending...
little bit of love
little bit of love..

Sucking too hard on your lollipop...=p

Ok..so.This was just the funniest day ever.

10:OO>got up from bed after having slept for about less than 4 hours
1o:O1>(to my moms yelling over the phone)
Mom says:"Ok so alex and paul and the kids arrived and alex wants for you to call her now
10:1O>i call alexandra and she goes like"Ok..so find us a pool or something in the centre of Athens
where there is a restaurant to have lunch"
i go like"why don't you find that yourself?"
i get an answer of"can't be bothered.go on.granma and graygrandma are coming"
10:14>Mom phones again."make calls to all the hotels with pools in athens you are familiar
with,WHILE you are on the bus,because you are coming down NOW.and we are going
to kolwnaki to meet them at your grandma's"
11:OO>On the bus and sitting next to an awfully weird smelly guy.(AGAIN!fuck.)making phone
calls(about 14)and feeling sick as hell.
14:OO>finally there.
14:3O>at my grandma's where there is a g.a. of the entire family(=P).appears ALITALIA lost
their suitcases.stuck at the house till 3:OO making phone calls to the airport.suitcases
contain all my presents.THEY ARE VITAL.fuck
15:OO>it appears that all the phonecalls i made were really useless because we are going to
Friday's and then Ble at glyfada to swim.
15:3O>whole family settles in abelokhpoi Friday's.grandma keeps making complaints to the
kind people working there.
15:45>i tell grandma to come to terms with the fact that we are to sit where they want us to sit
and that she needs to come to terms with it or shut up.
15:5O>(the rest of the family smirks in hapiness.grandma is mad)
16:OO>grandma admits it's a nice place to sit and settles down.we are a big (happy)family.i'm
utterly bored.
16:1O>meat comes to the table.i admit to my uncle my going back to vegeterianism.He
supports it and tells the whole rest of the family to quit trying to force meatballs and
other kinds of meat in my mouth.DEBATE STARTS.i'm not bored anymore.
16:3O>the Russian lady that looks after my gray granny orders for a beer.
16:4O>everyone is drinking some kind of strong alcoholic shit.i come to a huge realisation.
THIS IS what has kept this family going all these years(=p)
17:OO>alitalia lady calls saying to get to my grandmas where the found suitcases are to be sent
in the next ten minutes.Aunt grabs me and her two kids NiNA anD kATERIna(5 and six
years old)and we all jump in the rented BMW and listening to MIKA as loud as we could
manage to reach Kolwnaki FROM abelokhpus in 8,5 minutes.i still want to puke.we all do.
17:3O>suitaces are home.welcome presents.
17:4O>the rest of the family gets home and the presents are handed.I LOVE LONDON.i love
PRESENTS.
18:OO>the rest of the family leaves.Alex,Paul,Nina,Katerina,Mom and I are all heading to BLe
(glyf).i forget my bathing suit.all the way there Nina keeps whining about SHIT
18:3O>the falls asleep 4 minutes before we reach our destination.I curse my luck.
20:OO>everyone has gone swimming (except me that is).DJ is playing wonderwall."there are
so many things that i would like to say to you,but i don't knwo how".Sky is red and there
is smoke everywhere.i see the sunset turning clear blue water to purple,then pink,then
grey.i decide to make a phonecall.i then decide not to.DJ then plays "my interpretation" of Mika.i pick up my cell to make the fucken phonecall.it goes off due to battery shit.
20:3O>everyone gets out of the water and i tell uncle Paul ALL.i'm telling him about the song
and why it made me cry.i am telling him about friends i have come to hate and anxiety about the third class of high school.he hugs me and i burst into tears again.then shakira is on.i quit
crying before anyone else manages to notice it.we are laughing at shakira.shakira sucks.
20:5O>there is a couple FUCKING.(LITERALLY)right next to us on the sand believing we can't actually see them because it's dark or something..Alexandra takes
Nina to pee right in front of them.While singing MIKA'S lollipop.Then we all sing Grace
Kelly.we emphasize on CA-TSING!
21:OO>the couple takes of.we say ca-tsing!every two seconds.i'm laughing so hard my jaws
almost fall off.
22:OO>we have quit singing Mika.now we are singing along with all the songs being played.
Ble turns into a bar.they send me to the bar to order WINE.they force me into walking across
the (packed with people) bar holding both my nieces by the hand which can only speak in english.they keep asking stuff.everyone things i am foreign.i hear some filthy guy saying"omg she has kids at this age"believing i am not greek.
22:2O>I have already gone past the crowds a thousands of time with my nieces.(they keep forgetting stuff and make me go get fetch them.everyone
thinks i'm some kind of weird tourist.one waitor hits on me.he asks me in (horrible)
English at what age i had the kids.
22:4O>i start yelling in greek they are not mine.Katerina and Nina ask me what mlkas means.
i don't answer.three waitors have hitted on me.i request that we leave the place.
23:OO>we are in the parking lot.Katerina has insisted on her drugging a thing with wheels
across Ble.An ex of mine spots me.While singing the Ariel theme song to Katerina on
my way out.I'm oficially now,socially DEAD.
23:1O>Nina won't get in the car.Paul's trousers come undone in the middle of the parking lot.
CORRECTION:i am not DEAD i am two feet bellow surface already.
i start screaming.they are all staring at me wide-eyed.they get in the car.Nina won't
touch me.or get anywhere near me.i just can't help wondering why.(=P)
23:3O>we are all singing"suck too hard on your lollipop or love is gonna get you down!!say
LOOOOOVE say LOOOOOVE or love is gonna get you down"people in speeding cars
yell at us to shut the fuck up with our silly songs.Alex and i start bounching in the car
and singing even louder.
23:50>We are back.
oo:OO>i eat a veggie burger.i have a laughing crisis.the whole of greece is burning.chris calls me
i discover 13 smss' various people have sent while my cell was switched of.one of them
is saying"OMG i hear you went to Ble"(enough said).
00:30>"please please dear God never make me go through this again.and i assure you that
i'll never say any bad words ever again.and i will help the poor and blah blah blaaaah.."

όσα με τρομάζουν

θα ήθελα ένα δάκρυ σου
να κυλήσει από τα μάτια τα δικά σου
Γιατί η θλίψη σου,
εμένα γεμίζει
και από εμένα γλυστράει σαν κλέφτης.
Θα ήθελα να έβλεπά χαμόγελο ευτυχίας στα χείλια σου
Γιατί η προσποίησή σου,
ψέφτικης χαράς,
με πνίγει.
Στις σκέψεις σου να ήμουν,
θα ήθελα.
Ως ταξιδιώτης,πλασιέ ή ένοικος
Να πετάω σε όλα σου τα γιατί
να καίω αμφιβολίες και εφιάλτες που σε προδίδουν.
Και πάλι
η ιδέα του να εισχωρήσω σε εσένα
με απογυμνώνει από κάθε αίσθημα ασφάλειας.
σε θαυμάζω
μα...
με τρομοκρατείς
με τρομάζεις όσο τίποτα.
με ένας ωραίο μεθυστικό τρόπο.

Θα θελα μόνο να ξερα
αν μέσα σου χορό στήνουν
οι ιδέες...
με τα αστέρια σου

και αν ΙΣΩΣ..

Η σκιά του ήχου κυλά και με πνίγει
Στο πορτατιφ μου πίσω κρύβεται
σαν ιστορία μπροστά μου ανοίγει
και στην καρδιά μου ανοίγεται

Και αν ίσως στον τοίχο τώρα παίζει
οχι η σκιά μα κάποια σκέψη
είναι η μοναξιά τόσο μεγάλη
μα μέσα μου χωράει κι άλλη..

Η σελίδα γλυστράει,πάει να ξεφύγει
να μην μου πει στο τέλος τι γίνεται
ευτυχία πλαστή μέσα κρύβει
και στο μυαλό μου κρύβεται

Και αν ίσως το βιβλίο τώρα κλείνει
γουλιά,γουλιά την αυγή μου πίνει
είναι η ευτυχία μου μεγάλη?
εμπρός,δικιά σας.παρτε κι αλλη...

Και αν ίσως η σκέψη μου μέσα σου ζεί
Το αίμα μου κυλάει να τελειώσει
Και αν ήταν η αγκαλιά μου μια φυγή
Το φιλί σου αδιέξοδο έχω νιώσει
(είχα νιώσει.
να χαθώ)

Και αν με φιλιά σου με βρεί το πρωι
Το χέρι σου ζεστό μα με παγώνει
Είναι η καρδία μου μια ρωγμή
Που μέσα της ο πόνος λύωνει
(και αν ίσως..
θα χαθώ)

Να κρυφτώ
Και αν ίσως.. πάλι να σε βρω
Σε αποθώ
Για κάποια σκέψη και ενα όνειρο πικρό
Και αν με χάσεις
θα με σε στρώμα αδειανό
Και αν ίσως φύγω
Στη μοναξιά μου θα κρυφτω
(και θα χαθω)

χιλιοι μικροι θάνατοι

(Από τον τοίχο μου πέφτουν οι σοβάδες.
Η γρύλια του παραθύρου χαλασμένη.
Σε απομόνωση.)

Κοκκινο τρέχει και απειλεί τα όνειρα μου,
κάνει τον κύκλο του..
το αίμα.
Μαυρη,τρέχει και κυλάει η μοναξιά μου,
γεμίζει τα στήθια μου..
το ψέμμα.
Και λεω "δεν σε αγαπω" στον εαυτό μου να πιστέψει
Μα μές στο κορμί σου το μυαλό μου έχεις δέσει.

Για να ξεπεράσω τον χαμό τον δικό σου,χάνομαι
Δυο κουρτίνες σημερα,δυο χάπια αύριο.
στις μελωδίες τισ κρυφές μου κρύβομαι
Και είναι το κενό σου μεσα μ' άπειρο..

Για να ξεχάσω πως μου λείπεις πνίγομαι
Στο κρασι που πίνω,πίνω και ξεχνω(και σε χανω)
για να σε ξορκίσω στη σκέψη σου αφήνομαι
φοβάμαι και μέσα απ΄τα χέρια μου σε χάνω

Κόκκινο τρέχει και απειλεί τα όνειρα μου,
κάνει τον κύκλο του..
το αίμα
Μαύρη,τρέχει και κυλάει η μοναξιά μου,
γεμίζει τα στήθια μου..
τα ψέμμα.
Και λεω ¨ΔΕΝ ΣΕ ΑΓΑΠΩ"στον εαυτό μου να πιστέψει
μα μες στο κορμί σου το μυαλό μου έχεις δέσει.

Για να μικρύνω την απόσταση αφήνομαι
και τότε πάλι βήμα πίσω
για να σε αφήσω να μικρύνεις την απόσταση ζορίζομαι
και ας θέλω πιο πολυ να σε αγγίξω

Για να αγγίξω το κορμί σου φτερό γίνομαι
εκεί που είσαι να πετάξω
γδυνω την αυγή με στιχους- γδύνομαι
τον έρωτα γυμνός φωνάζω

Κόκκινη τρέχεις και απειλείς τα όνειρα μου,
κάνεις τον κύκλο σου,
(ομορφη)σαν ψέμμα.
Μαύρη στάχτη είσαι,καις τη μοναξιά μου,
γεμίζεις τισ φλέβες μου,
σαν αίμα.

Δυο βήματα μπρος και ένα πίσω
και τώρα τι μορφή παίρνεις στις σκέψεις μου?
Εισαι πίσω απ'οποια πόρτα και να ανοίξω.
Ίσως οταν σε δω να χωρέσεις μες τις λέξεις μου..
(Ίσως)

σε όσα αφήνουμε να γλυστρούνε μέσα από τα χέρια μας.

ένας μικρός θάνατος

Είχα ένα όνειρο.
Πως ήμουν ξανά στην παραλία
και νιφάδες χιονιού έσκαγαν πάνω στο κύμα.
Φορούσα ένα παλιό πουλόβερ μονάχα,
μακρύ
λευκό
Που μύριζε σαν

εσενα
και το προσωπό μου χανόταν στα χέρια μου
Για να σε φέρει πιο κοντα.
Εγώ στεκόμουν μόνη εκεί.
Ο αέρας χόρευε με τα μαλλιά μου.
και ήταν σχεδόν σαν
να ήτανε κάποιος εκεί
και να έπαιζε μαζί τους.
Ένας ζεστός αέρας με άγγιζε.
Ζεστός αέρας,χιόνι και θάλασσα.
Και όλα ήταν γαλήνια.
Μα τα χείλη μου,
είχαν μια γεύση αλμύρας και αίματος.
Στεκόμουν κοιτάζοντας τη θάλασσα.
Η παραλία έρημη.
Έρημη και γνώριμη.
Πλατιά σαν λιβάδι με στάχυα.
Μα δέντρα την αγκάλιαζαν ασφυκτικά.
Δεν είχα γυρίσει από την άλλη να κοιτάξω,
Και όμως ήξερα πως ήταν εκεί.
.Ήξερα πως κάπου πίσω μου ήσουν και εσύ-

Περπάτησα στην άκρη της άμμου,
εκεί που σκάει το κύμα
παίζοντας με τις νιφάδες.
Σύννεφα μαύρα κάλυπταν τον ουρανό
Και δίπλα μου περπατούσε

η σκιά σου
Μα εσυ,
πίσω μου.
Και τότε
σαν μικρό παιδί
γύρισα δειλά να σε αγγίξω,
με κλειστά τα μάτια.
Άπλωσα το χέρι μου εκεί που
ήσουν,
μα έπιασα μόνο ρεύματα αέρα
και τις νιφάδες.
Καταραμένες νιφάδες χιονιού.
Άνοιξα τα μάτια μου για να σε δώ να φεύγεις κατα μήκος της ακτής
Και το βήμα σου δεν άφηνε κανένα σημάδι στην άμμο,
επειδή δεν ήθελες κανένας να δεί πως με είχες ακολουθήσει.
Ήξερα όμως πως είχες έρθει
για να γεμίσεις το κενό μου.
Ήξερες πως μου είχες λείψει.
Δεν έτρεξα πίσω σου,
Γιατι από όλα τα αντίο σου,
αυτό ήταν

το πιο αλήθινο
και δάκρυα βουβά
αισθάνθηκα να με πνίγουν.
Δεν θα ερχόσουν ξανά δίπλα μου.

Γύρισα προς τη θάλασσα ξανά
Που ήταν γαλήνια
σαν μία τεράστια πρασινογάλαζη λίμνη
που ερωτοτροπούσε με τις νιφάδες.
Ξαφνικα,
αισθάνθηκα η άμμος να χάνεται από πίσω μου
μέσα σε μαύρο σκοτάδι.
Και η ακτή,
όλο και χανόταν μέσα στο σκοτάδι.
Τρόμαξα.
περπάτησα προς το νερό για να μην με καταπιεί το σκοτάδι
και γύρισα προς την κατεύθυνση σου
για να δω μονάχα
το σκοτάδι να σε παίρνει.
Δεν φώναξα.
οι νιφάδες γίνονταν όλο και πιο πυκνές.
Το νερό ήταν ζεστό
και με αγκάλιαζε.
όταν η στάθμη του έφτασε τη μέση μου
τα δάκρυα έτρεχαν πάνω στα χείλια μου.
Το σκοτάδι με πλησίαζε .
Ήταν τώρα ή το σκοτάδι ή η θάλασσα.
Κολύμπησα προς τα μέσα.
Το πουλόβερ εξαφανίστηκε
Και εγώ κολυμπούσα γυμνή σνα μικρό παιδί
στην παραλία τον Αύγουστο.
Σκεφτόμουν παραλίες τον Αύγουστο.
Σκεφτόμουν μελωδίες.
σκεφτόμουν..

Και με ρούφηξε ο βυθός
Μα δεν πονούσα,
Έκλαιγα μόνο
με ένα δάκρυ βουβό-
οχι-
όχι για το τελος
μα επειδή το σκοτάδι πήρε και εσένα.
Που πήρε το σκοτάδι ότι μου είχε απομείνει.
ένας μικρός θάνατος,
ένα μεγάλο κενό.


Ξύπνησα και κρύωνα
Ήταν έξι το πρωι.
Άνοιξα τα συρτάρια
και βρήκα το άσπρο πουλόβερ.
αγκάλιασα τα γόνατα μου και έβαλα το κεφάλι μου ανάμεσα τους.
Και έκλαιγα.




Αφιερωμένο σε μια συζήτηση στη παραλία περι μοναξιάς.Αφιερωμένο σε μικρούς θανάτους,άδικους.Αφιερωμένο σε ότι φεύγει για να μην γυρίσει πια.
Και σε όποια ζωή αφήνουμε να γλυστρήσει από τα χέρια μας.

it's been...

"Dear big guy,
well i was thinking about it..and the reason i've been down all along,is i need to get some certain things out of myself.not just out of my life.maybe this is the reason i feel so damn great at pelio.because you are not there,and it's the same reason i feel so damn bad in my very own room.no matter how many great things happen,you are still there:photos,teddy bears,flower from first date,clothes.and a few days ago somebody told me i might just be the kind of girl that by the time a relationship has come to an end,has already torn the photos.I never tear anything apart.If i had i would probably be better.I don't even love you as a person the way you've turned out to be.And i might just get you out of my head if you keep treating me like thatthat's what i thought.It turned out differently.I Don't want to kiss you ever again.i don't see up to it.I know pretty well who makes me feel nice when kissing him.And i don't want to talk to you
Because to be perfectly honest,nothing you ever said interested me all that much.Unlike when i talk to him.He is damn interesting in a way you are never gonna know.I just sick for a "sorry" kitty i never meant to hurt you.Or an honest "yes i did miss you"or a"you know it got me sick you kissing that guy at the party".which is clearly something i'm never getting.i can see that now.I DON'T FEEL ANYTHING ABOUT YOU OR US ANYMORE.not for you anyway.yOU NEVER EXISTED IN MY HEAD.after break up it was not you i was missing.It was being with you.It was the relationship i was missing.Remember how when we were travelling you would put your palm over my eyes to prevent the light from waking me up?Or when in the boat you spent three hours doing nothing because i had fallen asleep with my head on your lap and you feared that if you moved i might wake up?And that time at Syros with the huge waves that you held me in your hug because they were about 2 metres tall and i was kind of afraid?Or the way i used to sit in your lap while you played the piano showing me that new thing you had come up with?Seriously.If we hadn't screwd it up this much we could still be hanging out together.I mean Ok we didn't match as two people for like..best friends(OR a relationship)but we sure had a wale of a fun.But what we did after break up was wrong.Seriously, after break up hanging secretally out together, what was that?And what does"I don't feel anything about you anymore i just can't replace the way you are kissing me with any other girl"mean?It means nothing to me.Really.That's what i told you on the phone.Let's call it off.Let's never go out again.And i don't feel any sad you know.
And in case you are wondering why this is on the net and not a proper letter on a paper like the ones i've been sending you.the answer is that on the net it's not all that personal,like a piece of paper smelling of me with my letters on it.(the ones you couldn't read anyway).And it's on this blog because i don't want to have to sent it to you on the msn.Because i don't feel like talking to you for one thing.Remember how anytime i wanted to complain about something i send you my own lyrics and you kept saying"don't give me lyrics.whatever it is that you need to say say it to my face"?That's another bit of me you never understood.I kept writing things down because i COULDN'T spell them out.We were as different as two people could ever be.I mean..i kept reading stuff and writing.And you hated reading.How could i ever be with a person who can't understand what i'm writing about or who gets bored on the second page of any book?shit.And when i actually cheated on you.It wasn't as if it was entirely my fault.And i won't blame the alcohol for what i did.I mean i was PERFECTLY aware of what i was doing it's just that our relationship was so screwd up the past few months that i couldn't take it.I just needed an excuse.
But you weren't fine either.I was being such a huge bitch in you.Being jelous over silly things or making a scene when you went out with your brain damaged fat girl friends(they hated me as hell).i was so tired of you that i made a scene about everything.And you had grown so tired of me that you helped create a scene the best you could.And remember how i requested you give me everything back when we broke up?my letters,our cards,the kitten card.That was because i felt disgusted of you reading the things i wrote when i love you now that i most certainly didn't.You brought them to me in a large envelope.You had kept even the wrapping of the chocolate we ate on your nameday that had our names written on it and other stuff by me like"torie baby..your little kitten".It was depressing.I had to send them back to you because they made me cry.
And remember how i burried your teddy bear in my back yard as a symbolic action of my letting you go?Well as if my kissing another person wasn't enough.Nena then came by and took it out of the ground cursing because she said destroying memories is WRONG.Nena also said-after my trying to harm myslef and her having to look after me-that i have to get you out of my life entirely but the only way i'm ever gonna forget you is by falling for someone better that you.And i think that you'll be glad to know (because deep down you feel nice when i am well)that i've found that.You know it turns out that for it to work two people need to have to share more than just loving each other.I am not any close to creating what i had with you.I don't want to create anything that big,for the moment at least.I just want to feel fine.And i'm feeling more than fine.
By the time you are back from holidays,you are already out of my life torie,and i am so damn sorry but i can't meet you anymore.Just like Lina said-the night i was crying at the beach after your phone call from Syros saying" i've already been to all the places we were together.I am staying in the same place.come here with me next year after graduating"(i am sorry but i'm not coming) -"you just can't transform any type of relationship unless you have kept it away from you for a long while.After that you can be friends".She is right.I once asked you if you could keep away from me for a little while because we are now forcing things we no more want juts to not let go.And your answer was do that yourself.If you don't wish to be here that's your desision.Well it's mine and i've made it.I'm sorry and i'll always paw in a Syros way which is something no one will ever know except for us.
wish you well tor
Natacat"

Fairy tales don't always have a happy ending
And i forsee the dark ahead if i stay...
I hope you know,I hope you know
that this has nothing to do with you
It's personal,myself and i
we've got some straightening out to do
and i'm gonna miss you like a child misses their blanket...

but i've got to move on with my life
it's time to be a big girl now
and big girls don't cry..

like a little school mate in the school yard
we'll play jacks and Uno cards
i'll be your best friend
and you'll be my valentine
yes,you can hold my hand if you want to
cause i(might)want to hold yours too
we'll be playmates and lovers and share our secret worlds
but it's time for me to go home
It's getting late,dark outside
i need to be with myself in center,
clarity
peace
serenity...

should i stay or should i go..?

This indecision's bugging me
esta undecision me molesta
If you don't want me set me free
Si no me quieres, librame
Exactly who i'm supposed to be
Diga me que tengo ser
Don't you know which clothes even fit me?
saves que robas me querda?
come on and let me know
me tienes que desir
Should i cool it or should i blow?
me debo ir o quedarme?

Μπορώ να αναφερθώ σε αυτο το καλοκαίρι, ως το καλοκαίρι της "μέρας του κατακλυσμού" ή της "συναυλίας ΑΚΟΥΩ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ" ή ακόμη του "baby sitting avec πίτσος και κίτσος".
Πραγματικά γέλασα δεκαπέντε μέρες πιο πολυ απ'οτι εχω γελάσει ένα χρόνο τώρα.
Με τη Λίνα και την Εύα κυριολεκτικά ξεπεράσαμε κάθε όριο ξεφτίλας με τις απίστευτες κρίσεις γέλιου στις πιό περίεργες φάσεις.
Εξαντλήσαμε τα τοπικά ιδιώματα(τα οποία θα παραθέσω σε κάποιο entry τις επόμενες μέρες), τις χειροτεχνίες και το body painting,τα μπουγελώματα απο σερβιτόρους (βλ.Δημήτρης). Εξαντλήσαμε και τη φράση "ΖΩΗ,κοφ'τις μαλακίες και πάμε να φύγουμε έρχονται οι μπάτσοι"με τον Πίτσο και τον Κίτσο(=Αρούλης:P) και τα συνθήματα(Εύα τι σου θυμίζω τωρα!!)
Λυώσαμε στο"η μαλακία σου κάνει μπράτσα ωραία φάτσα και είναι οικονομική"
Πήγαμε μέρα με κατακλυσμό σε άλλο κόλπο απλώς για να φάμε κρέπα και μετά αποκλειστήκαμε εκεί να γελάμε ως τις δώδεκα με το κάθε τι και να γυριζουμε πρακτικά κολυμπώντας στα λασπόνερα.
Κουραστήκαμε να χρησιμοποιούμε ντεποζιτο επειδή είχε νερό το χωριό μέρα παρα μέρα!!(αν ειναι ποτέ δυνατον)
Επίσης φτιάξαμε τα ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ μακαρόνια που θα μπορούσε να φτιάξει άνθρωπος.
Και τα φάγαμε κι'όλας!
Υπερασπιστήκαμε αντιρατσιστικές θέσεις και φάγαμε κράξιμο
Παίξαμε uno και είπαμε φρικτά ανέκδοτα ..
και επινοήσαμε ακόμη χειρότερα..(τι λάμπει και δεν ειναι χρυσος???χα χα)
Λουστήκαμε την Cool Water (καλυτερη κολώνια στον κόσμο!!)και μυριζόμασταν στο κέντρο του Βόλου.
Περάσαμε ΩΡΕΣ πάνω από το τηλέφωνο περιμένωντας να χτυπήσει
και κάναμε συμβούλιο για το πως θα απαντήσουμε..
Πήραμε πολλες πολλες πολλες πολλες πολλες φωτογραφίες..
Περπατούσαμε στο διπλανό χωριό με τα πόδια

Και όπου καθόμασταν μας έβριζαν οι σερβιτόροι..
('η μας έχυναν τις παραγγελίες στο κεφάλι)
Ήπιαμε τα κέρατά μας και μετά χορεύαμε είκοσι άτομα τρενάκι στο Olive bay:P
Είδαμε βροχή αστεριών τραγουδώντας και παίζοντας σε κιθάρες το να μ'άγαπάς του Σιδηρόπουλου..
Μαγειρέψαμε (και κάψαμε)ομελέτα χορεύοντας beatles μέχρι τελικής πτώσεως
Πήγαμε σε συναυλία και σηκωθήκαμε μόνες μας ουρλιάζοντας τους στίχους του Αγγελάκα"με μεθάς με γελάς με χαιδευείς με χτυπάς με πονάς!!!!"και..
Ακούσαμε την αγάπη!
Ακούσαμε και το Drill του Κίτσου(=Άρης=Νίκος)καμιά εικοσαριά φορές(αργκ)
Φάγαμε έξι φέτες με μαρμελάδα φραουλα(η κάθε μια)και ένα τεράαααστιο γενικότερα πρωινό στην καζααα..
Μετρούσαμε ανάποδα τις μέρες για να επιστρέψουμε(και να επιστρέψουν)στην Αθήνα..
Πήγαμε μονοήμερη στο Βόλο αγοράσαμε cd,ρούχα,περιοδικά(Λινάκιιι..χου χου),χάντρες και μετά μετρούσαμε τις δεκάρες για να αγοράσουμε το εισητήριο του ΚΤΕΛ...
Αναλύσαμε τις πατάτες πιο πολύ απ΄όσο θα πρεπε(λινακι...)
Και περπατήσαμε ως την λίμνη με τους καταρράκτες οπου αράξαμε και φιλοσοφούσαμε με τις ώρες.


should i stay or should i go now?
yo me frio o lo sophlo?

Ο δρόμος με τις λεμονιές

Θα σε οδηγήσω εκεί
που τελειώνει
ο δρόμος με τις λεμονιές
Εκεί που το άρωμά τους χάνεται από τη μνήμη και τα ρούχα μας.

Κι όμως στα αστέρια αυτής της νύχτας ήθελα να μείνω,
Γιατί κάποιος μου είπε πως αυτά ζουν ακόμη στον ουρανό,
μετά τον θάνατό τους.
Από κάτω τους τρελό χορό θα έστηνα,
αιώνιο.
Θα με γυρίσεις πίσω στην ατέλειωτη νύχτα;

Στα λημέρια της θα καταφύγω.
Από κάποιο κύμα το πρωί θα ξυπνήσω
Και αν είναι ίσως το στρώμα μου τραχύ,
η αγάπη θα μου φανεί κάποτε ίσως πιο εύκολη.
Και αν η σκέψη σου είναι μικρή,
το πλάτος της αμμουδιάς θα πάρει.

Πως μεθάει η χαρα την θάλασσα;
Και πως το γέλιο μας το βράδυ εκείνο κάθε βότσαλο ξέπλυνε απ' την αλμυρα;
Η μουσική, μονάχα τότε-
σε μια μαγική ακολουθία στιγμών-
γέμισε κάθε στάλα οξυγόνου.
Ταξίδεψε στον αέρα.
Φίλησε τα χέρια μας που απλώνονταν σε αυτόν,
σε σβούρες δίχως τέλος.
Την εισπνεύσαμε ανάμεσα στο λαχάνιασμα του χορού
κι αυτή πέταξε μέσα μας.
Φτερούγισμα,
Δίχως τέλος.
Παραλία δίχως άκρη
και ουρανός δίχως ένα σύννεφο.
Βροχη αστεριών
και απαλή μελωδία,δίχως ανεβοκατεβάσματα.

Τόσο αγαπημένο αυτό το βράδυ,
που το θάνατο του-την Ανατολή,
δύσκολο είναι να την αποδεχθεί όποιος το έζησε.
Είναι μονάχα όνειρο το φεγγάρι που γεννιόταν απ' η θάλασσα
Είναι τα παλάτια στις όχθες από βότσαλα άμμο και ξύλα και όχι χρυσό
Δεν υφίσταται η φράση δίχως τέλος στην πραγματικότητα που χτίσανε.
Τις στιγμές μας κανείς δεν θα μας τις δώσει πια πίσω.
Και έτσι εγώ τώρα
με δυο δάκρυα μονάχα
και ένα αντίο από το αμάξι που βυθίζεται στις ταχύτητες
θα αποχαιρετήσω την άμμο,το κύμα,τον φίλο,τον αδελφό
τον εραστή,την κιθάρα,το φιλί του ονείρου.
Έτσι με δυο δάκρυα μονάχα,
εγω τώρα

θα σε οδηγήσω εκει
που ΤΕΛΕΙΏΝΕΙ
ο δρόμος με τις λεμονιές
Εκεί που το άρωμά τους χάνεται από τη μνήμη και τα ρούχα μας.