χιλιοι μικροι θάνατοι

(Από τον τοίχο μου πέφτουν οι σοβάδες.
Η γρύλια του παραθύρου χαλασμένη.
Σε απομόνωση.)

Κοκκινο τρέχει και απειλεί τα όνειρα μου,
κάνει τον κύκλο του..
το αίμα.
Μαυρη,τρέχει και κυλάει η μοναξιά μου,
γεμίζει τα στήθια μου..
το ψέμμα.
Και λεω "δεν σε αγαπω" στον εαυτό μου να πιστέψει
Μα μές στο κορμί σου το μυαλό μου έχεις δέσει.

Για να ξεπεράσω τον χαμό τον δικό σου,χάνομαι
Δυο κουρτίνες σημερα,δυο χάπια αύριο.
στις μελωδίες τισ κρυφές μου κρύβομαι
Και είναι το κενό σου μεσα μ' άπειρο..

Για να ξεχάσω πως μου λείπεις πνίγομαι
Στο κρασι που πίνω,πίνω και ξεχνω(και σε χανω)
για να σε ξορκίσω στη σκέψη σου αφήνομαι
φοβάμαι και μέσα απ΄τα χέρια μου σε χάνω

Κόκκινο τρέχει και απειλεί τα όνειρα μου,
κάνει τον κύκλο του..
το αίμα
Μαύρη,τρέχει και κυλάει η μοναξιά μου,
γεμίζει τα στήθια μου..
τα ψέμμα.
Και λεω ¨ΔΕΝ ΣΕ ΑΓΑΠΩ"στον εαυτό μου να πιστέψει
μα μες στο κορμί σου το μυαλό μου έχεις δέσει.

Για να μικρύνω την απόσταση αφήνομαι
και τότε πάλι βήμα πίσω
για να σε αφήσω να μικρύνεις την απόσταση ζορίζομαι
και ας θέλω πιο πολυ να σε αγγίξω

Για να αγγίξω το κορμί σου φτερό γίνομαι
εκεί που είσαι να πετάξω
γδυνω την αυγή με στιχους- γδύνομαι
τον έρωτα γυμνός φωνάζω

Κόκκινη τρέχεις και απειλείς τα όνειρα μου,
κάνεις τον κύκλο σου,
(ομορφη)σαν ψέμμα.
Μαύρη στάχτη είσαι,καις τη μοναξιά μου,
γεμίζεις τισ φλέβες μου,
σαν αίμα.

Δυο βήματα μπρος και ένα πίσω
και τώρα τι μορφή παίρνεις στις σκέψεις μου?
Εισαι πίσω απ'οποια πόρτα και να ανοίξω.
Ίσως οταν σε δω να χωρέσεις μες τις λέξεις μου..
(Ίσως)

σε όσα αφήνουμε να γλυστρούνε μέσα από τα χέρια μας.