θα θελα
μονάχα ένα-
ΚΑΤΙ να
υπήρχε
να με κρατάει δέσμια στο τώρα.
δεν υπάρχει βαρύτητα
ουτε φτερά
περπατάω στο τίποτα
μόνη μου
και στα όνειρα μου παραπατάω
ψάχνοντας να βρω το φωτισμένο
EXIT
να υπήρχε κάτι να δίνει νόημα
σε γεγονότα ασύνδετα
σε μουσικές φράσεις
σε λόγια ανύποτα.
να υπήρχε κάτι να με κρατά στο εδώ
την τάση μου για φυγή να τσακίζει
θα θελα
μονάχα κατι
να υπήρχε,
ένα χαμόγελο
να με αγγαλιάζει.
να με κάνει να θέλω
να μείνω
[ λίγο ακόμα]
και να με μεθά
σαν καλοκαιριάτικο μεσημέρι,
δίχως τέλος.
"και τόσο δακρύζει μέσα μου,
μου σκίζει το δέρμα και με περιγελά,
αυτή η ιδέα,
που ανακούφιση,
δεν βρίσκω άλλη,
από το να ελπίζω
κάποια στιγμή
τα λόγια μου να βυθιστούν μέσα σε κάποιον
που θα θελήσει στο
παρόν να με κρατήσει"
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
"Πάει. Αυτό είταν.
Χάθηκε η ζωή μου φίλε
μέσα σε κίτρινους ανθρώπους
βρώμικα τζάμια
κι ανιστόρητους συμβιβασμούς.
'Αρχισα να γέρνω
σαν εκείνη την ιτιούλα
που σούχα δείξει στη στροφή του δρόμου.
Και δεν είναι που θέλω να ζήσω.
Είναι το γαμώτο που δεν έζησα".
Κατερίνα Γώγου
Post a Comment