Sunday, July 29, 2007
too young to die
Well..tonight at 6am i'm leaving..:(
i thought i really wanted to go but i don't.I find out now,a little "too late" a little "too early" that i've been wrong about many things.It's just like when you are expecting to drink a glass and then the taste amazes you in such way that you just have to drink one more.It's like when it's snowing for three days in a row and you think to yourself"God when will it stop?"and then when it begins to melt you actually wish it would snow some more.It's not that you want it to snow to skip school or to have an excuse to eat more chocolate.You just want it to snow because you love the way the snow feels when it's melting on your tongue or the way it makes your fingers go numb and makes you giggle and dance like you are in a fairytale.
You realise that the snow is not enough because when it melts you are not really sad but just a little miserable.It's like there is this little void inside your heart somewhere,everytime you look out the window only to find the sun staring at you and not the coolest view of white streets.
That is where Kate had it wrong.It's not about wanting sun and then snow and then sun all over again.Sometimes it's about wanting a little more snow than you can have.And when you can't have it,instead of going out for a walk in the sun,admiting you don't like to walk i the sun and staying inside to read about snowing places.
Well i know you are not actually following here.
Anyway tomorrow i'm heading off to Pelio.
I don't want to go as much as i thought i'd be wanting to go.i don't know.honestly
Now then ..a very dear friend of mine made me answer the following question:If you had to pick five songs in the right order to form your autobiography to be played at your funeral which would they be?
So i've been thinking a lot about it and they are the following:
i)Killer queen-Queen
ii)Alana Grace-black roses red
iii)Vienna-Billy Joel
iv)Love of my life-Queen
v)too old to rock n roll too young to die-Jethro Tull
IN THIS EXACT ORDER.
So when i come to think of it.It's all about Queen.I mean i've been listening to these guys ever since i was 6 years old in the car with my mom.They have been her favourite band forever.I remember singing in perfect tune "You are my best friend"before i even got to know any greek music at all.But the song that plays a major role in my life has been one which controls me in a most inevitable way.I first sung it in the car going back from my ballet classes a day that my mom was really down about something.It was her favourite song in the world.It had taken that title when her best friend Dimitris had disappeared.It affected her in a way i'll never really get to know.So there i was seven or eight or so sitting in the car and singing it to cheer her up.It's like those little mother and daughter things like a special handshake or cooking.For several years after that i sung it with my mom.And then i sung it with my best friend who ended up loving it.And then a few days ago there it was again for me.And you might not really get how big a role a simple song may play in someone's life.But for me that song was about learning to love singing ,my friends,my family,GOOD music.It's called love of my life.Sung in the most heart-breaking way by Freddie Mercury of Queen.
Anyway i don't know why i'm writting so much about a song.It's silly.
Maybe i wouldn't even play in my funeral anything but love of my life.
Well maybe too young to die as well
You are NEVER TOO OLD TO LIVE.NEVER EVER.
There are like so many things a single person can do in his life to make others happy as well as himself that the idea of commiting suicide sounds as selfish as stupid.
When you are down play a happy tune
or when you can't go to bed sing yourself to sleep
Or even when people bring you down teel them,let them know
It's not in surviving as long as we can
But living it to our very edges.
Even Over the edge.
I don't really know what's gotten into me.
It's like Thanulis and i once said"It's like this huge mathematical problem.You have so many facts but you are just not gettng anywhere.But if you really want to reach an end you just have to keep summing and stuff until the very end.This way you can convince yourself there is a solution.And if you do so,you are a happy mathematician.If you don't you are just some guy covering for another.A better one.Unless you keep solving you are just a substitute"I know some people besides Thanos and me who will actually get this.
Outlive yourself
Don't let anything other than you,outlive you.
everyone's Too young to die.
Bye now guys,
I''m leaving for Pelio in a few hours.
Wish you well.
(Miss me f###s:P)
ps.this blog is turning into something more like a diary.damn.
ps2.if the half of greece is not already burned to the ground before the time i'm back i shall be called Asterw instead of natalie
ps3.same applies in the case of which jimmy has not been called another 234 times that he resembles Kurt Cobain:P
i thought i really wanted to go but i don't.I find out now,a little "too late" a little "too early" that i've been wrong about many things.It's just like when you are expecting to drink a glass and then the taste amazes you in such way that you just have to drink one more.It's like when it's snowing for three days in a row and you think to yourself"God when will it stop?"and then when it begins to melt you actually wish it would snow some more.It's not that you want it to snow to skip school or to have an excuse to eat more chocolate.You just want it to snow because you love the way the snow feels when it's melting on your tongue or the way it makes your fingers go numb and makes you giggle and dance like you are in a fairytale.
You realise that the snow is not enough because when it melts you are not really sad but just a little miserable.It's like there is this little void inside your heart somewhere,everytime you look out the window only to find the sun staring at you and not the coolest view of white streets.
That is where Kate had it wrong.It's not about wanting sun and then snow and then sun all over again.Sometimes it's about wanting a little more snow than you can have.And when you can't have it,instead of going out for a walk in the sun,admiting you don't like to walk i the sun and staying inside to read about snowing places.
Well i know you are not actually following here.
Anyway tomorrow i'm heading off to Pelio.
I don't want to go as much as i thought i'd be wanting to go.i don't know.honestly
Now then ..a very dear friend of mine made me answer the following question:If you had to pick five songs in the right order to form your autobiography to be played at your funeral which would they be?
So i've been thinking a lot about it and they are the following:
i)Killer queen-Queen
ii)Alana Grace-black roses red
iii)Vienna-Billy Joel
iv)Love of my life-Queen
v)too old to rock n roll too young to die-Jethro Tull
IN THIS EXACT ORDER.
So when i come to think of it.It's all about Queen.I mean i've been listening to these guys ever since i was 6 years old in the car with my mom.They have been her favourite band forever.I remember singing in perfect tune "You are my best friend"before i even got to know any greek music at all.But the song that plays a major role in my life has been one which controls me in a most inevitable way.I first sung it in the car going back from my ballet classes a day that my mom was really down about something.It was her favourite song in the world.It had taken that title when her best friend Dimitris had disappeared.It affected her in a way i'll never really get to know.So there i was seven or eight or so sitting in the car and singing it to cheer her up.It's like those little mother and daughter things like a special handshake or cooking.For several years after that i sung it with my mom.And then i sung it with my best friend who ended up loving it.And then a few days ago there it was again for me.And you might not really get how big a role a simple song may play in someone's life.But for me that song was about learning to love singing ,my friends,my family,GOOD music.It's called love of my life.Sung in the most heart-breaking way by Freddie Mercury of Queen.
Anyway i don't know why i'm writting so much about a song.It's silly.
Maybe i wouldn't even play in my funeral anything but love of my life.
Well maybe too young to die as well
You are NEVER TOO OLD TO LIVE.NEVER EVER.
There are like so many things a single person can do in his life to make others happy as well as himself that the idea of commiting suicide sounds as selfish as stupid.
When you are down play a happy tune
or when you can't go to bed sing yourself to sleep
Or even when people bring you down teel them,let them know
It's not in surviving as long as we can
But living it to our very edges.
Even Over the edge.
I don't really know what's gotten into me.
It's like Thanulis and i once said"It's like this huge mathematical problem.You have so many facts but you are just not gettng anywhere.But if you really want to reach an end you just have to keep summing and stuff until the very end.This way you can convince yourself there is a solution.And if you do so,you are a happy mathematician.If you don't you are just some guy covering for another.A better one.Unless you keep solving you are just a substitute"I know some people besides Thanos and me who will actually get this.
Outlive yourself
Don't let anything other than you,outlive you.
everyone's Too young to die.
Bye now guys,
I''m leaving for Pelio in a few hours.
Wish you well.
(Miss me f###s:P)
ps.this blog is turning into something more like a diary.damn.
ps2.if the half of greece is not already burned to the ground before the time i'm back i shall be called Asterw instead of natalie
ps3.same applies in the case of which jimmy has not been called another 234 times that he resembles Kurt Cobain:P
Thursday, July 26, 2007
Wednesday, July 25, 2007
Oh baby i love your way...everyday
"Oh baby i love your way,everyday
i wanna tell you i love your way
i wanna be with you night and day..
baby i love your way."
It's 11:50 my head aches like hell and i'm not in a mood to do anything in perticular.Today i slept from 1:30 to 6 in the afternoon.I don't know what has gotten into me.I'm listening to Trypec and Peter Frampton.Seriously.Something just has gotta be wrong with me.
You know when i woke up at six it was so warm i had to take a bath.The damn moment i stepped in that bathtub i started thinkning of the most unbelievable things.I remembered going to Syros i remembered having a fight with most of my friends i remembered a bounch of assholes i dated.I was like..why did i do that to myself?I mean i'm not like this.And seriously i have no idea how i ended up where i am.Not that there is some problem with where i am it's just ...it's SO not me.I don't know the only moments i get to actually act or feel like myself is when i'm talking to people like Jimmy or Spy.
They say people change when they are not satisfied by the way things are for them.But what exactly did i not like about myself?I mean why do we have to go change both good and bad things about us?Or why will we let our relationship turn us into people who can't watch a movie or a song without crying or who can't move on to someplace new?I just want to feel new and old at the same time.I just want to be me again but in a whole different way.I can't see what else i should do at this point.
It's like when you are letting certain things that happened to you interfear with your very own future.Actions of a man or not all men's actions.Learing to trust people is the only way to let them into you.And i'm not talking just about dating here.Same goes for family,friends etc.I mean hell no you just can't pretend to your family as well.
And i have to admit a few things here.I thought my mom would be happier and healthier if i pretended i was Ok with granps dying.Well i'm not.I'm really sick of trying to remember his voice or the way he smelled.And you know its' not easy spending a whole year at someone's side to make him feel better and then him leaving you.
And that other thing about pretending i was Ok with breaking up and then dating a bouch of assholes well it's not ok.You know people sometimes need to have someone to hold their hand when they are down.And people actually TALK i mean who does that?It's not all about kissing.I mean kissing is the most beautiful thing but there has to be more than that.
Anyway i'm also tired of fake friendships and my pretending i'm fine and happy with participating in useless time consuming conversations which never end up anywhere.And i'm so sick of sicking at an edge of a table saying stupid jokes at leats to ahev a laugh with people who have NOTHING to contribute.
I'm not saying i'm better.But i could have tried to be,had i not followed the desires of other people two years in a row now.
RIGHT NOW i'm not really happy with anything.I'm not happy with people at school.I'm not happy when i go out,i'm just having fun.I'm not having a nice time at home and i'm not even happy spending time with myself.There are just these moments that are so damn precious when i feel like me like new like old like sticking around.There are two or three people who can actually do that.
I guess i'll be holding on to these moments.It's like when you are really down and your best friend knocks on your door and takes you for an ice cream or when you are dancing under the moonlight or when you are standing on the rocks by the sea for hours with someone special observing the sun set in the sea.
It finally comes to me right now.
There are not many different types of love.There is no friendship love or family love or whatever.There is just one.And it's when you actually want to spend time with another person while at the same time don't feel like you are spending time but FREEZING time.When you love there is no such thing as time.And it's also when you can't get enough of what the other person is saying because it sounds (each and every word)so right.But at the same time you want to stay away from that person because you are scared of something filling you in such ways.It's the difference between i love and i'm in love.There is NO i'm in love.I'm in love shouldn't really exist.It's "i like you".I love means i am willing to give everything for another person to be happy.And if his being happy means making myself sad i'm also willing to do that.That's what it's all about.
SO..
Today.And not just for today my song is "Baby I Love Your Way".Because you've got to love someone's way,everyday.Exactly how they are.The importance lies in being yourself and sticking to your own opinion and that of the people who you love and trust.
"i can see the sunset in your eyes
brown and grey and blue besides
clouds are stalking islands in the sun
wish i could buy one out of season
But don't hesitate..."
i wanna tell you i love your way
i wanna be with you night and day..
baby i love your way."
It's 11:50 my head aches like hell and i'm not in a mood to do anything in perticular.Today i slept from 1:30 to 6 in the afternoon.I don't know what has gotten into me.I'm listening to Trypec and Peter Frampton.Seriously.Something just has gotta be wrong with me.
You know when i woke up at six it was so warm i had to take a bath.The damn moment i stepped in that bathtub i started thinkning of the most unbelievable things.I remembered going to Syros i remembered having a fight with most of my friends i remembered a bounch of assholes i dated.I was like..why did i do that to myself?I mean i'm not like this.And seriously i have no idea how i ended up where i am.Not that there is some problem with where i am it's just ...it's SO not me.I don't know the only moments i get to actually act or feel like myself is when i'm talking to people like Jimmy or Spy.
They say people change when they are not satisfied by the way things are for them.But what exactly did i not like about myself?I mean why do we have to go change both good and bad things about us?Or why will we let our relationship turn us into people who can't watch a movie or a song without crying or who can't move on to someplace new?I just want to feel new and old at the same time.I just want to be me again but in a whole different way.I can't see what else i should do at this point.
It's like when you are letting certain things that happened to you interfear with your very own future.Actions of a man or not all men's actions.Learing to trust people is the only way to let them into you.And i'm not talking just about dating here.Same goes for family,friends etc.I mean hell no you just can't pretend to your family as well.
And i have to admit a few things here.I thought my mom would be happier and healthier if i pretended i was Ok with granps dying.Well i'm not.I'm really sick of trying to remember his voice or the way he smelled.And you know its' not easy spending a whole year at someone's side to make him feel better and then him leaving you.
And that other thing about pretending i was Ok with breaking up and then dating a bouch of assholes well it's not ok.You know people sometimes need to have someone to hold their hand when they are down.And people actually TALK i mean who does that?It's not all about kissing.I mean kissing is the most beautiful thing but there has to be more than that.
Anyway i'm also tired of fake friendships and my pretending i'm fine and happy with participating in useless time consuming conversations which never end up anywhere.And i'm so sick of sicking at an edge of a table saying stupid jokes at leats to ahev a laugh with people who have NOTHING to contribute.
I'm not saying i'm better.But i could have tried to be,had i not followed the desires of other people two years in a row now.
RIGHT NOW i'm not really happy with anything.I'm not happy with people at school.I'm not happy when i go out,i'm just having fun.I'm not having a nice time at home and i'm not even happy spending time with myself.There are just these moments that are so damn precious when i feel like me like new like old like sticking around.There are two or three people who can actually do that.
I guess i'll be holding on to these moments.It's like when you are really down and your best friend knocks on your door and takes you for an ice cream or when you are dancing under the moonlight or when you are standing on the rocks by the sea for hours with someone special observing the sun set in the sea.
It finally comes to me right now.
There are not many different types of love.There is no friendship love or family love or whatever.There is just one.And it's when you actually want to spend time with another person while at the same time don't feel like you are spending time but FREEZING time.When you love there is no such thing as time.And it's also when you can't get enough of what the other person is saying because it sounds (each and every word)so right.But at the same time you want to stay away from that person because you are scared of something filling you in such ways.It's the difference between i love and i'm in love.There is NO i'm in love.I'm in love shouldn't really exist.It's "i like you".I love means i am willing to give everything for another person to be happy.And if his being happy means making myself sad i'm also willing to do that.That's what it's all about.
SO..
Today.And not just for today my song is "Baby I Love Your Way".Because you've got to love someone's way,everyday.Exactly how they are.The importance lies in being yourself and sticking to your own opinion and that of the people who you love and trust.
"i can see the sunset in your eyes
brown and grey and blue besides
clouds are stalking islands in the sun
wish i could buy one out of season
But don't hesitate..."
Ξέχνα το...σαν να ταν ψεμα
τα όνειρα που μ'έφεραν εδώ
τρώνε τη σάρκα μου
και με πετάν σε δρόμους εχθρικούς και άγνωστους,
λιμάνια παρακμιακά
Και τώρα πάλι ελπίζω
σε καινούριες περιπέτειες,
και το πλοίο μου-τ'ορκίζομαι θα φύγει
και ας μην αφήνει ποτέ το λιμάνι.
Σε όσα γλυκά με παρασύρουν
εγω αφήνομαι
Και ίσως κάποτε τα δάκρυά μου
να γεμίσουν τα μάτια τα δικά σου
και η εννοια του φιλιού δεν θα είναι τότε η ίδια
Από το όνειρο δεν θα ξυπνήσω πάλι
και ας πνίγομαι σε μια πικρή αυτοπάτη.
Καίω τα δικά μου σύνορα
τα όρια μου με την πραγματικότητα την εχθρική.
Αψηφά τον εαυτό μου
το συναίσθημα αυτό και αν
το αφήσω λίγο ακόμη ίσως να με μεταλλάξει σε κάτι
πιο όμορφο,
αυτόνομο μέσα στην εξάρτησή του.
Γιατί πάλι η φωνή μου γεμίζει χαράδρες;
και όσα χάνω γιατι πάλι στις γωνίες του μυαλού μου παραμονεύουν;
Ποια σταγόνα να καθαρίσει τις πληγές μου;
Το οινόπνευμα δεν είναι η αφορμή,
μα το αιτιατό.
Ποια πόλη να με χωρέσει τωρα;
το άγγιγμα μικρό κενο και με ποναει.
μα δεν έχει σημασία,
ξέχνα το.
Ξέχνα το,σαν να 'ταν ψέμα.
Οι ελπίδες που με οδήγησαν εδώ
θα με τραβήξουν και μακρυά απο εσένα.
Βρίσκω με έκπληξη πως ο γκρεμός
δείχνει φιλικότερος και από θάνατο.
ενώ πικρη γεύση έχεΙ το φιλί της αλήθειας σου
και να σταματήσω να πίνω,δεν μπορώ.
Βγες από τις σκέψεις μου
δεν σε χωρουν
δεν σε αντέχουν
Ή όταν με δείς άγρια το πάτωμα να φιλάω
την πτώση μου άφησε να σε τρομάξει
Ίσως τότε να είσαι το γλυκότερο,
δηλητηριασμένο μου αίμα.
Καίγομαι μαζί με τισ παραισθήσεις μου
και όταν όλα θολώνουν από τον πόνο και τον καπνό
Τότε το μόνο που μένει είναι ο παλμός που ένα
αλλο,ξένο σωμα μου δίνει.
Γιατί πάλι η κραυγή μου με πνίγει;
Και στο προσώπικο μου χώρο,
ποιος άγνωστος καραμέλες μοιράζει;
Ποίο είδωλο ραγίζει τον καθρέφτη μου;
Ενα άλλο πλάσμα αυτόνομο αναπτύσεται μέσα μου
και αν δεν το δημιουργησα εγώ ποιός το κάνει;
Μέσα στα ρούχα μου το σώμα φαντάζει πιο γυμνό
Και τώρα εσυ μεσα μου επιθυμώ να χαθείς
Μα δνε χρειάζεται,
ξέχνα το.
Ξέχνα το,σαν να 'ταν ψέμα.
Στο μπαλκόνι μου το βράδυ όταν βγώ
αν τα χέρια μου απλώσω
πετάξω και χαθώ
ή αν φωνάξω της καρδιάς μου το μεγαλύτερο ψέγμα,
εσένα, τότε τι;
Μα δεν έχει σημασία,
ξέχνα το.
Ξέχνα με,αν σε πονάω,
σαν να 'μουν ψέμα.
τρώνε τη σάρκα μου
και με πετάν σε δρόμους εχθρικούς και άγνωστους,
λιμάνια παρακμιακά
Και τώρα πάλι ελπίζω
σε καινούριες περιπέτειες,
και το πλοίο μου-τ'ορκίζομαι θα φύγει
και ας μην αφήνει ποτέ το λιμάνι.
Σε όσα γλυκά με παρασύρουν
εγω αφήνομαι
Και ίσως κάποτε τα δάκρυά μου
να γεμίσουν τα μάτια τα δικά σου
και η εννοια του φιλιού δεν θα είναι τότε η ίδια
Από το όνειρο δεν θα ξυπνήσω πάλι
και ας πνίγομαι σε μια πικρή αυτοπάτη.
Καίω τα δικά μου σύνορα
τα όρια μου με την πραγματικότητα την εχθρική.
Αψηφά τον εαυτό μου
το συναίσθημα αυτό και αν
το αφήσω λίγο ακόμη ίσως να με μεταλλάξει σε κάτι
πιο όμορφο,
αυτόνομο μέσα στην εξάρτησή του.
Γιατί πάλι η φωνή μου γεμίζει χαράδρες;
και όσα χάνω γιατι πάλι στις γωνίες του μυαλού μου παραμονεύουν;
Ποια σταγόνα να καθαρίσει τις πληγές μου;
Το οινόπνευμα δεν είναι η αφορμή,
μα το αιτιατό.
Ποια πόλη να με χωρέσει τωρα;
το άγγιγμα μικρό κενο και με ποναει.
μα δεν έχει σημασία,
ξέχνα το.
Ξέχνα το,σαν να 'ταν ψέμα.
Οι ελπίδες που με οδήγησαν εδώ
θα με τραβήξουν και μακρυά απο εσένα.
Βρίσκω με έκπληξη πως ο γκρεμός
δείχνει φιλικότερος και από θάνατο.
ενώ πικρη γεύση έχεΙ το φιλί της αλήθειας σου
και να σταματήσω να πίνω,δεν μπορώ.
Βγες από τις σκέψεις μου
δεν σε χωρουν
δεν σε αντέχουν
Ή όταν με δείς άγρια το πάτωμα να φιλάω
την πτώση μου άφησε να σε τρομάξει
Ίσως τότε να είσαι το γλυκότερο,
δηλητηριασμένο μου αίμα.
Καίγομαι μαζί με τισ παραισθήσεις μου
και όταν όλα θολώνουν από τον πόνο και τον καπνό
Τότε το μόνο που μένει είναι ο παλμός που ένα
αλλο,ξένο σωμα μου δίνει.
Γιατί πάλι η κραυγή μου με πνίγει;
Και στο προσώπικο μου χώρο,
ποιος άγνωστος καραμέλες μοιράζει;
Ποίο είδωλο ραγίζει τον καθρέφτη μου;
Ενα άλλο πλάσμα αυτόνομο αναπτύσεται μέσα μου
και αν δεν το δημιουργησα εγώ ποιός το κάνει;
Μέσα στα ρούχα μου το σώμα φαντάζει πιο γυμνό
Και τώρα εσυ μεσα μου επιθυμώ να χαθείς
Μα δνε χρειάζεται,
ξέχνα το.
Ξέχνα το,σαν να 'ταν ψέμα.
Στο μπαλκόνι μου το βράδυ όταν βγώ
αν τα χέρια μου απλώσω
πετάξω και χαθώ
ή αν φωνάξω της καρδιάς μου το μεγαλύτερο ψέγμα,
εσένα, τότε τι;
Μα δεν έχει σημασία,
ξέχνα το.
Ξέχνα με,αν σε πονάω,
σαν να 'μουν ψέμα.
Tuesday, July 24, 2007
Do mi so do do so mi do..=]
I know.
it's kind of weird listening to music from disney movies.
hm...
huhu
i like it!!!=D
i'm happy today.It's so hot though.Like 43 degrees.I want to go on holidays.BUT i don't want ot leave Athens.DAMN.What's wrong with me?Anyway.Kate's leaving on the 27th,I myself,am leaving on the 30th which is..mm..Monday:S.And we are meeting at her village which is somewhere near Halkidiki on the 17th of July or so.Till then i'm going to stay at my house at Pelion which is cool-having friends there etc but for some wicked reasn i don't want to go all that much.Even though Horto(the village)is like Heaven on Earth.Oh!And i didn't actually post anything about last night.Well the afternoon was SO funny.We went for coffee at bucks with Katerina and laughed so hard that i almost vomited my peach flavoured ice tea(not a pretty sight).We actually scared away almost each and every boy in a distance of fifty m.HahaHAh.Oh i forgot to write about how i soke over the phone with Thanos.Whom i've kind of missed yet still with all the stuff happening everytime..well.. i'm not really sure what i should do.I mean our friendship is fucked up even though he were there during the hardest of times it's just...let's say that some people have the ability to get you irritated almost wiht every single thing they do and then you end up fighting over silly things.Well.It's all too much.
Oh anyway what happened yesterday after meeting with Kate and leaving i'd rather not say but i ended up at home rather early and crying over no special reason.And i guess some people simply have the habbit of letting you down.Period.
Anyway..now it's 02:o2!jeez!And i'm getting sooo sleepy but then again i'm over excited without having any reason to actually be over excited and i can't go to bed.i can't really explain what i feel but it's almost like when you have waited a letter for so long and then one day you open you letter box and it's there!Puff!Magic!Or when you have been dying over eating an ice cream and then suddenly you catch site of an ice cream shop.In both cases it's like you were equally expecting and not expecting the same thing.And when you are not so sure about something and than it's there for you out of the blue.Well it makes you twice as happy.Anyway.Probably has to do with vacations approaching and my being over excited about that.No clue.
Mmm on Thursday i have to go out with Thanos but i also have to meet Kate and Irene, then on Friday emm i have plans as well and then on Saturday i am most probably going to Dada with Hara.Sunday is my last day in Athens so i'm kind of hoping i'll do something worthwhile..
anyway..
now i'm off to..well..not bed but still
i'm going..
smuts to all of you
(tonight i hate you all a little less than i normally would)
a late night advice:listen to the Aristocat hits!!!
they make your day!!
bb for now
Monday, July 23, 2007
Mute.Please.
(painting by vaggelis rinas)An intermezzo.
Silent wishes half trapped in dreams
half in reality.
I'm caught somewhere in between.
Lust is making love to logic
But me,
I'm trapped inside this little box
And in here,
i sometimes get illusions.
There is ants eating me alive
And there are butterflies with wings on fire
There is rain and
millions of people
or sometimes it's just me.
And i'm constatly
painting this little picture
of a man hugging the sun
Does that mean he is dead?
or is he just happy?
Maybe he is both.
Icarus in disguise
And my very own hands are melting under sunlight
Fear not the darkness
but the killing white lights.
Please hide the light
and chase the voices away
There is this strange melody- in my box-
that through the years
i've gotten used to.
I'm not complaing
but i really wish it would stop
just to embrace a momentary silence.
Lips sealed and i'm not going anywhere
even though
my tiny box has a door.
I'm never departing.
Sing a happy tune for the man on the picture
to make him a little more real and a little less alone.
But it mingles with the melody
and there's just ugly sounds
floating everywhere.
Please hide the light
and chase the voices away
"Please.i'm in here somebody help"she screams
It is getting to my nerves
making me own body vibrate
My blood goes flying through my veins
And i sometimes i really do wish i got deaf
on the inside.
There is the sound of me
Banging on the walls
As if to tear them down.
I could really just take off
But i want to destroy everything about it.
This time i'm
bringing the wicked place down.
I keep repeating this to myself from times to times.
But i'm still here.
And if this memory seased i would cry of hapiness
But i am short of tears.
I am short of everything.
Please don't let the voices outlive me.He's calling for help.
I start singing my tune again
Only this time i'm not quiting
And as the ceilings starts to pour rain down on me
I realise that appearence can be so misleading.
as i sing,
the melody gets louder in my head
And i force myself to sing louder than ever.
Just around the edge of my world,
I let out a heart breaking scream
and everything crashes around me.
Then,
Me,
On top of my free world.
Everything,
MUTE.
Sunday, July 22, 2007
Give me some words i can live by..
"Ό,τι ζείς στην έκσταση ποτέ δεν θα μπορέσεις να το στερεώσεις σε λόγο....." Ίσως γι αυτό δεν μπορώ να γράψω για μια στιγμή.
Ήταν κάποτε ένα άτομο δυστυχισμένο.Βίωνε τη εκμετάλευση,την απόρριψη και μία μοναξιά αβάσταχτη.Μέσα στη λάσπη,γεμάτο αμφιβολίες κυλιούνταν,ψάχνοντας για κάτι να δώσει νόημα ή λογική,στο βάρβαρο αυτό παιχνίδι.
Έμαθα με τον καιρό πως οι άνθρωποι, έρχονται για να φύγουν,οι θεωρίες αναπτύσονται για να καταριφθούν,τα λόγια πετούν για να σβηστούν.Η αγάπη έρχεται για να σε αφήσει γυμνό από ελπίδα και όνειρα.Ο πόνος χτίζεται στο εσωτερικό σου,για να δημιουργήσει κάστρα πάντοτε ψηλότερα.
Το άτομο εκείνο ζούσε μέσα στα όνειρα.Εκεί κρυβόταν και αυτά μονάχα το ανακούφιζαν.Μόνη απειλή στο χώρο των ονείρων του, κάποια εισβολή. Καθώς τις σκέψεις του άπλωνε σε χαρτιά ατελείωτα,από το πλήθος μέσα ξεχώρισε μια ιδέα αλλιώτικη από κάθε άλλη.Ιδέα από τον ουρανό.Στιγμή που κράταει για πάντα και όνειρο πιο πραγματικό από την πιό ωμή πραγματικότητα.
Έμαθα πως εδώ,κάτω, που αναπνέουμε υπάρχουν κάποιες ιδέες που κάνουν τον κόσμο λιγάκι διαφορετικό.Έμαθα τις ιδέες αυτές να αγαπάω γιατί είναι το πίο πραγματικό πράγμα που μπορεί να με αγγίξει εδώ,στο έδαφος.
Το άτομο ανακάλυψε πως η επικοινωνία και το άγγιγμα είναι αισθήματα ανώτερα που κάνεις ποτέ δεν πρέπει να βιώνει.Σαν ιδέα μαγική,κάθε άγγελος είναι τρομαχτικός και η ομορφιά τίποτε άλλο από την αρχή του τρόμου.Επειδή τίποτα δεν είναι τρομαχτικότερο από κάτι που σε αγγίζει με τελειότητα.Το άτομο πρέπει να αποχωριστεί την Ιδέα.Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να ζεί μέσα σε έκσταση που σε ολοκληρώνει,σαν ακολουθία στιγμών ή το πιο ευχάριστο όνειρο.None of us were angels.Και μαθαίνω πως κάθε προσπάθεια να τους αγγίξουμε είναι άδικη και ανόητη.
".......Όμως μάχου ακατάπαυστα να το στερεώσεις σε λόγο.Πολέμα με μύθους,με παρομοιώσεις,με αλληγορίες,με κοινές και σπάνιες λέξεις,με κραυγές και με ρίμες να του δώσεις σάρκα να στερεώσει"
(απόσπασμα σε εισαγωγικά:Ασκητική-Καζαντζάκη)
Ήταν κάποτε ένα άτομο δυστυχισμένο.Βίωνε τη εκμετάλευση,την απόρριψη και μία μοναξιά αβάσταχτη.Μέσα στη λάσπη,γεμάτο αμφιβολίες κυλιούνταν,ψάχνοντας για κάτι να δώσει νόημα ή λογική,στο βάρβαρο αυτό παιχνίδι.
Έμαθα με τον καιρό πως οι άνθρωποι, έρχονται για να φύγουν,οι θεωρίες αναπτύσονται για να καταριφθούν,τα λόγια πετούν για να σβηστούν.Η αγάπη έρχεται για να σε αφήσει γυμνό από ελπίδα και όνειρα.Ο πόνος χτίζεται στο εσωτερικό σου,για να δημιουργήσει κάστρα πάντοτε ψηλότερα.
Το άτομο εκείνο ζούσε μέσα στα όνειρα.Εκεί κρυβόταν και αυτά μονάχα το ανακούφιζαν.Μόνη απειλή στο χώρο των ονείρων του, κάποια εισβολή. Καθώς τις σκέψεις του άπλωνε σε χαρτιά ατελείωτα,από το πλήθος μέσα ξεχώρισε μια ιδέα αλλιώτικη από κάθε άλλη.Ιδέα από τον ουρανό.Στιγμή που κράταει για πάντα και όνειρο πιο πραγματικό από την πιό ωμή πραγματικότητα.
Έμαθα πως εδώ,κάτω, που αναπνέουμε υπάρχουν κάποιες ιδέες που κάνουν τον κόσμο λιγάκι διαφορετικό.Έμαθα τις ιδέες αυτές να αγαπάω γιατί είναι το πίο πραγματικό πράγμα που μπορεί να με αγγίξει εδώ,στο έδαφος.
Το άτομο ανακάλυψε πως η επικοινωνία και το άγγιγμα είναι αισθήματα ανώτερα που κάνεις ποτέ δεν πρέπει να βιώνει.Σαν ιδέα μαγική,κάθε άγγελος είναι τρομαχτικός και η ομορφιά τίποτε άλλο από την αρχή του τρόμου.Επειδή τίποτα δεν είναι τρομαχτικότερο από κάτι που σε αγγίζει με τελειότητα.Το άτομο πρέπει να αποχωριστεί την Ιδέα.Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να ζεί μέσα σε έκσταση που σε ολοκληρώνει,σαν ακολουθία στιγμών ή το πιο ευχάριστο όνειρο.None of us were angels.Και μαθαίνω πως κάθε προσπάθεια να τους αγγίξουμε είναι άδικη και ανόητη.
".......Όμως μάχου ακατάπαυστα να το στερεώσεις σε λόγο.Πολέμα με μύθους,με παρομοιώσεις,με αλληγορίες,με κοινές και σπάνιες λέξεις,με κραυγές και με ρίμες να του δώσεις σάρκα να στερεώσει"
(απόσπασμα σε εισαγωγικά:Ασκητική-Καζαντζάκη)
Saturday, July 21, 2007
23:23
There are certain things in life that make you feel weird.It's like these little daily stuff that you wouldn't really notice except sometimes,something about them feels so obviously wrong that you can't help wondering why they are there in the first place.It's like when you always seem to be checking out your watch when it's exactly 2:22 or 23:23 or 5:55..Or when you're thinking of this movie that you haven't seen in a while on tv and then it's on the very same night.Or even when a song pops to your mind and then you turn on the radio and it's already playing.
It's like there is some kind of time plan all laid out ahead of you and somehow you have already lived every moment and your brain is actually forcing you into living all these weird situations but at the same time,without letting you know why it's so important to happen this exact same way and not any other way.Like with the 23:23 situation..one minute earlier and i would have seen 23:22 but i never do,instead i just look at the damn watch only when it's 23:23.
And i know this beautiful person who experiences exactly the same things and he says that it's come like there is some purpose why this whole thing happens and anytime now we are going to figure it out but i'm not too sure we will and it's freaking me out.
And what about that other thing with the dreams?Last summer i wake up from this horrible dream of a boy soaked in blood in the middle of a street.It was like.. so alive that i freaked out and requested practicaly in tears of my mom to like..not TRAVEL on that same day back to athens.I told her i saw a boy die on the street and it was alla alive and shit and she goes don't be silly.It's almost noon we are just riding out of Volos City and mom goes AAAA and hits the breaks and on a distance of twenty five metres there is this boy next to a bike on th ground and soaked in blood and people all around him screaming.
And also that friend of mine had the weirdest dream of leaving this house and following a path and then he turns on the tv at some point and there is this film that shows the exact same house that was in his dream except he had never actually seeb the film before.
I so...wish i knew the answer to why all these things happen.Something about them is surprisingly perfect and PERFECT is much more terrifying than anything.To every perfect thing's existense there is some kind of purpose.The answer has to be in that purpose.
here's a picture jimmyCdP made and sent me just the same night that i was thinking about the 23:23 situation
It's like there is some kind of time plan all laid out ahead of you and somehow you have already lived every moment and your brain is actually forcing you into living all these weird situations but at the same time,without letting you know why it's so important to happen this exact same way and not any other way.Like with the 23:23 situation..one minute earlier and i would have seen 23:22 but i never do,instead i just look at the damn watch only when it's 23:23.
And i know this beautiful person who experiences exactly the same things and he says that it's come like there is some purpose why this whole thing happens and anytime now we are going to figure it out but i'm not too sure we will and it's freaking me out.
And what about that other thing with the dreams?Last summer i wake up from this horrible dream of a boy soaked in blood in the middle of a street.It was like.. so alive that i freaked out and requested practicaly in tears of my mom to like..not TRAVEL on that same day back to athens.I told her i saw a boy die on the street and it was alla alive and shit and she goes don't be silly.It's almost noon we are just riding out of Volos City and mom goes AAAA and hits the breaks and on a distance of twenty five metres there is this boy next to a bike on th ground and soaked in blood and people all around him screaming.
And also that friend of mine had the weirdest dream of leaving this house and following a path and then he turns on the tv at some point and there is this film that shows the exact same house that was in his dream except he had never actually seeb the film before.
I so...wish i knew the answer to why all these things happen.Something about them is surprisingly perfect and PERFECT is much more terrifying than anything.To every perfect thing's existense there is some kind of purpose.The answer has to be in that purpose.
here's a picture jimmyCdP made and sent me just the same night that i was thinking about the 23:23 situation
edge of the universe
where the rocks mingle with the waves
and the sun is almost pink
i hear the sound of waves dancing
in a never ending dream
i'm standing here with arms wide open
and to my right i catch your glimpse
it's a look that i've grown used to
through the warmest of cold years
i dance to pulse of my own body
it makes me want to leave this land
and as your voice it soothes me softly
all of harsh thoughts go down with sun
it's almost six-just before seven
and i lose track of place and time
i undress of my clothes,fake manners
and in white ocean i go dive
it all is real and all is here
here,that words are of no significance
it all goes yellow,black,from black to grey
and it so feels like the edge of the universe
i come to realise this perfect moment,
that it's not about NOW but HERE
i'd say that time is just a dream
but standing here,to me you are real.
face a la mer j'aurais du grandir face contre terre j'aurais pu mourir
je me releve je prends mon dernier reve
and the sun is almost pink
i hear the sound of waves dancing
in a never ending dream
i'm standing here with arms wide open
and to my right i catch your glimpse
it's a look that i've grown used to
through the warmest of cold years
i dance to pulse of my own body
it makes me want to leave this land
and as your voice it soothes me softly
all of harsh thoughts go down with sun
it's almost six-just before seven
and i lose track of place and time
i undress of my clothes,fake manners
and in white ocean i go dive
it all is real and all is here
here,that words are of no significance
it all goes yellow,black,from black to grey
and it so feels like the edge of the universe
i come to realise this perfect moment,
that it's not about NOW but HERE
i'd say that time is just a dream
but standing here,to me you are real.
face a la mer j'aurais du grandir face contre terre j'aurais pu mourirje me releve je prends mon dernier reve
cold blood on my bathroom floor
and these little bottles of hapiness
are the only ones that won't come and go
Now spread your hands as though you were to fly
Take a huge leap out of your window
Gravity defy.
Now your make up all across your face
Girl how did you ever end up like this?
It's your mind that trully burns you
Escaping from things that do exist.
The same old melody that's in you
it travels through my mouth
and bursts out
in a huge scream or in an expression of feelings
Or even maybe in a deadly cry.
Chase your fears all to the outside
None of your tears is to give you away
Be my reflection of horror
Of all the vomiting you've washed away
Now it's you again.
You wish you'd split your flesh in half
To make your inards your outers
you would really feel the pain then
just as you do with papercuts.
Like an alternative scene from a b-movie
Where colours darken to emphasize pain
And a free fall from a thirty feet tall building
That's where your body will give you away.
όσα χρόνια σε ξέρω με αγκαλιάζεις και μου μιλάς για εμπιστοσύνη και αγάπη που ξεπερνά τα φτηνά όρια τησ σωματικής επαφής
και τώρα περισσότερο απ όλα εσυ,δεν έχεις ιδέα πόσο με απογοητεύεις.Δεν είναι ένα σάλτο από μια ταράτσα όλα τα συναισθήματα.
Και εσυ απλως το γάμησες όχι μόνο για τον εαυτό σου αλλα και για εμένα.Ευχαριστώ αλλα δεν το θέλω αλλο.Έχει επαναληφθεί αυτη η ιστορία ήδη αρκετές φορές και απλώς με κούρασε να φεύγω και να έρχομαι.Και αν το δείς αυτο απλώς να είσαι σίσουρος πως είναι για εσένα
και αυτή τη φορά κάνε μου τη χάρη και φύγε πρώτος εσυ.
Friday, July 20, 2007
wings over carpet
where i can rest my soul
among sleeping pills and empty bottles
fix a smile upon your lips
and swear to not let go of it
make me a plastic creation
of paper cups,empty cds and straws
to let my soul play in
and this hand that rests upon yours;
it's mine.
cut it off
everything is about theories
none of it i've actually ever seen
Float on all the things i've fallen short of
i guess it all has to do with being real
fill me a bottle with tears
at least i'd know then you can feel
it's all in the way you can make me swing on air
and it's all about the moment and further i don't care
make me a ocean of paper
to let my soul travel in papercuts
i find the pain comforting
it almost feels like writting about shortage of love
cut off your deadly vermilion wings
they said every angel is terrifying
but the inside of things not the nature is what burns.
a little before the dawn of tomorrow the soul finds it easy to forget
it's in the ABC of growing up,...
Aplwc variemai tragika.Ponaei to keafli mu.Metraw tis meres anapoda na vrethw stin xalkidiki.Telikws h Katerina to exei pada right.Aplwc na vrethw ekei TWRA.Now now darling don't kill yourself.
Lene pada gia to aitio kai to aitiato./Aitia apotelesma.
Kai to apotelesma t exo varethei.
Den borw allo n skeftomai thn aitia
Me exei kurasei
Tha kanw oti leei h Katerina.
Oi katastaseis dhmiurgun ton anthrwpo k emena oi katastaseis m exun ferei edw?
Den exei shmasia.
Etc k alliwc tr einai trith lykeiu dn xreiazetai kaneic na pernaei kala.Tha allaxw tmhma pu th pei pos den th eimai me th nena.Ta atoma pu ebisteyomai eite pane panagiwtopulo eite kollegio.Den xerw.
Kathgorw ton eauto m g ta lathh mu.Kai g to gegonos pos dn xerw pote t thelw
POTE.
oTan syneidhtopoiw t thelw
H nomizw pws exw syneidhtopoihsei vgainun ta logia ths Katerinas sthn epifaneia.
Katerinaki na xereic pws milas ta logia s apo mesa mu
these little things give me away...
No i'm not fucking angry about anything.I'm not fucking blaming anyone.I'm just in the whole "axrhstos"situation of the fucken Swt type it just keeps coming up.And i can't help to wonder how my life would have been if it hadn't been for S.Little things give me away.Now i'm almost there and almost nowhere.And above all vacation.A village somewhere by the sea.Packed with people.Endless possibilities.Just find me my way out now will you kate?
I'm so getting to my own nerves.
You know it's juts liek thta movie "about a boy"."NO man's an island"."I am a moving nothing with no purpose whatsoever".And the fact is Jimmy had it right when he said there is some of us who just ended up here and have NO reason to be here at alla as they will never give or gain anyhing to change the way they feel.
The little things give me away.
aitiato.aitia:h gnwsth.
Lene pada gia to aitio kai to aitiato./Aitia apotelesma.
Kai to apotelesma t exo varethei.
Den borw allo n skeftomai thn aitia
Me exei kurasei
Tha kanw oti leei h Katerina.
Oi katastaseis dhmiurgun ton anthrwpo k emena oi katastaseis m exun ferei edw?
Den exei shmasia.
Etc k alliwc tr einai trith lykeiu dn xreiazetai kaneic na pernaei kala.Tha allaxw tmhma pu th pei pos den th eimai me th nena.Ta atoma pu ebisteyomai eite pane panagiwtopulo eite kollegio.Den xerw.
Kathgorw ton eauto m g ta lathh mu.Kai g to gegonos pos dn xerw pote t thelw
POTE.
oTan syneidhtopoiw t thelw
H nomizw pws exw syneidhtopoihsei vgainun ta logia ths Katerinas sthn epifaneia.
Katerinaki na xereic pws milas ta logia s apo mesa mu
these little things give me away...
No i'm not fucking angry about anything.I'm not fucking blaming anyone.I'm just in the whole "axrhstos"situation of the fucken Swt type it just keeps coming up.And i can't help to wonder how my life would have been if it hadn't been for S.Little things give me away.Now i'm almost there and almost nowhere.And above all vacation.A village somewhere by the sea.Packed with people.Endless possibilities.Just find me my way out now will you kate?
I'm so getting to my own nerves.
You know it's juts liek thta movie "about a boy"."NO man's an island"."I am a moving nothing with no purpose whatsoever".And the fact is Jimmy had it right when he said there is some of us who just ended up here and have NO reason to be here at alla as they will never give or gain anyhing to change the way they feel.
The little things give me away.
aitiato.aitia:h gnwsth.
Αποσπασμάτικα
Συνάντηση λιτή με το απόλυτο,
γυμνό μυστήριο.
Μορφή γλυτωμένη απ΄την ανάγκη.
Μουσική του ενός ήχου υψώνεσαι
θεία ικανότητα δοσμένη ανθρώπινα.
Δε σε παίδεψε η αγάπη
που είναι αμφιβολία,
καυμός και υποταγή οδυνηρή
κι ας έχεις στο βλέμμα
τη θαυμάσια ανθρώπινη μελαγχολία,
έργο του ανθρώπου, εσύ,
εκείνου που αγάπησε τη ζωή του
σε δόξα αγέρωχη και σεμνή.
(Ζωή Καρέλλη-Έφηβος των αντικυθήρων.απόσπασμα)
________________________________________________________________
Σκέψεις,αποσπασματικά.
Έμαθα τις λέξεις μου να ενώνω
για να εκφράσω τα βαθύτερα μου παράπονα.
Την μοναξιά,τους φόβους.
Διάβασα αποσπασματικά για την ελευθερία ,
τον έρωτα
και μικρές λεπτομέρεις τις ανθρώπινης υπόστασης.
Και καθώς κάθομαι εδώ,αρνούμενη
πέρα από όσα ξέρω,
να δώ,
Δεν γνωρίζω πιά τη διαφορά
της πραγματικότητας και ενός χαζού ονείρου.
Από τη ψυχή μου κομμάτια κόβω,
βίαια,
για να τα δωρίσω σε στιγμιαίες παρουσίες
της ανόητης ζωής μου.
Μέχρι να μην έχει μείνει πιά δικό μου,
τίποτα.
Σαν ποίημα με εναλλαγές διάθεσης,
σαν κάποιο καράβι μετά την απαγόρευση,
σαν μία φωτιά που δεν ορθώθηκε
να μας εξοντώσει όλους,
εκτελώ τις διαταγές για συνέχιση αυτου του παραλογισμού,
για μία- χωρίς νόημα, ελευθερία και έρωτα-επιβίωση,
Αποσπασματικά.
(ν.)
Thursday, July 19, 2007
none of us were angels...
don't feed me violence...
i know you think it's more than bad luck..
now now darling don't lose your head
cause none of us were angels
and you now i love you yeah..
i've watched you slowly winding down for years..
you can't keep on like this
now is bad a time as any..(speeding cars-imogene heap)
Ok now it's 3 am and i'm not getting any sleep but i just don't want to go to bed.I can't sleep anyway.Jimmy was like shit.Depressed and all.All TRUE people are when they see what's really going on around them.I wish i could actually do something for him.
Anyway.i think i'm starting to fall for..well..this.Can't say anything more.
i i am scared shitless
i just look forward to it all
i just want to get to feel a little more alive and through THIS i do feel a whole lot different than i have deen feeling lately.I shouldn't really be writting any of this.But i'm so damn afraid of and overexcited about it all that if i keep it all inside i'm going to like..well explode.And God how i hate that other person.Well..anyway let's just say everyone is free to dcide who to love and i can really do nothing about it.I wouldn't change anything in the first place of someone's desisions even if i could.
i finally come to realise i'm a much better person than i thought i were in the first place.i also realise that this is why they all treat me like dirt.
i'm so afraid of being left on my own again that even the best of things look scary and full of ugly surprises.Maybe Lonely is who i'm destined to really be and it does suck the life out of me.
i know you think it's more than bad luck..
now now darling don't lose your head
cause none of us were angels
and you now i love you yeah..
i've watched you slowly winding down for years..
you can't keep on like this
now is bad a time as any..(speeding cars-imogene heap)
Ok now it's 3 am and i'm not getting any sleep but i just don't want to go to bed.I can't sleep anyway.Jimmy was like shit.Depressed and all.All TRUE people are when they see what's really going on around them.I wish i could actually do something for him.
Anyway.i think i'm starting to fall for..well..this.Can't say anything more.
i i am scared shitless
i just look forward to it all
i just want to get to feel a little more alive and through THIS i do feel a whole lot different than i have deen feeling lately.I shouldn't really be writting any of this.But i'm so damn afraid of and overexcited about it all that if i keep it all inside i'm going to like..well explode.And God how i hate that other person.Well..anyway let's just say everyone is free to dcide who to love and i can really do nothing about it.I wouldn't change anything in the first place of someone's desisions even if i could.
i finally come to realise i'm a much better person than i thought i were in the first place.i also realise that this is why they all treat me like dirt.
i'm so afraid of being left on my own again that even the best of things look scary and full of ugly surprises.Maybe Lonely is who i'm destined to really be and it does suck the life out of me.
umf..whatever.
A quorter after mindnight.Still having about 20 latin verbs and three pages(History)t learn by heart.So NOT gonna do any of it.Groumf.I'm actually kind of bored at the moment so i might after all do some of it.
I just got off the phone with Kate.We have talked today for like...more than three hours.I can feel neither my left ear or my left hand.
Oh!i almo made a chocolate cake this afternoon.I know sounds kinda funny.
Kate says i'm losing it.
My mom's temper's so muckh better today.
AND she is SO happy that i finally stopped listening to temparature-sean paul on repeat.She claimed her brain was going to fall off unless i did so i had to.
Now i'm listening to the bacardi mojito song by DJ Sadegh=P
At leasts she likes this one.My dad doesn't nor do the neighbours.It's not like i care=p
Well i'm also proud of myself for not letting that dump-ass and the shit 'keeps telling me get to me.(ALMOST).Eve is SO WAY RIGHT when she says we should actually keep some people in cages.It's better for..you know..the human kind in general.
Oh!and mom went to see the summer teachers.So that BITCH told her i actually always bring in the homework i'm supposed to -which of course is TRUE.And then she told her i'm always thinking of other things in her classroom and am letting my "talent in latin and ancient grrek"(as if!=p)go wasted.WTF.Sure i'm thinking of a dozen of other things such as"why the f*** would they let HER teach anybody?".Anyway.It's not her fault she's a RETARD.
And i'm also hanging round with Nancy during breaks and we are both like"what is wrong with the people here?"but anyway we'll be fine i guess.It's just a another god damn year.And thank goodness it's the last one!!!!
Btw i'm over excited about Kate coming over at pelion for a couple of days and my going to Chalkidiki with her=P.We are SO gonna tear the place down!!!
Ups half the cake already missing=@
i wonder why i ever let it ALL alone in the kitchen:Pthey always fucken KILL it:P
(at least why don't they let me do it myself?:P
i'm kind of moody at the moment.
If that freak tells me another single word >Bang.DEAD.
AOUMF.kind of bored.Everyone online @MSN is boring above limits of sanity.
WHATEVER happened to all Interetsing people.
Btw i have a new nickname that starts getting to my nerves:@"nataliiiiitsa in luuuv"
Geez.
Ok.
i might actually post something later.
hope nothing happens to any of you till then(one person excepted):>jarjarjar
bb
I just got off the phone with Kate.We have talked today for like...more than three hours.I can feel neither my left ear or my left hand.
Oh!i almo made a chocolate cake this afternoon.I know sounds kinda funny.
Kate says i'm losing it.
My mom's temper's so muckh better today.
AND she is SO happy that i finally stopped listening to temparature-sean paul on repeat.She claimed her brain was going to fall off unless i did so i had to.
Now i'm listening to the bacardi mojito song by DJ Sadegh=P
At leasts she likes this one.My dad doesn't nor do the neighbours.It's not like i care=p
Well i'm also proud of myself for not letting that dump-ass and the shit 'keeps telling me get to me.(ALMOST).Eve is SO WAY RIGHT when she says we should actually keep some people in cages.It's better for..you know..the human kind in general.
Oh!and mom went to see the summer teachers.So that BITCH told her i actually always bring in the homework i'm supposed to -which of course is TRUE.And then she told her i'm always thinking of other things in her classroom and am letting my "talent in latin and ancient grrek"(as if!=p)go wasted.WTF.Sure i'm thinking of a dozen of other things such as"why the f*** would they let HER teach anybody?".Anyway.It's not her fault she's a RETARD.
And i'm also hanging round with Nancy during breaks and we are both like"what is wrong with the people here?"but anyway we'll be fine i guess.It's just a another god damn year.And thank goodness it's the last one!!!!
Btw i'm over excited about Kate coming over at pelion for a couple of days and my going to Chalkidiki with her=P.We are SO gonna tear the place down!!!
Ups half the cake already missing=@
i wonder why i ever let it ALL alone in the kitchen:Pthey always fucken KILL it:P
(at least why don't they let me do it myself?:P
i'm kind of moody at the moment.
If that freak tells me another single word >Bang.DEAD.
AOUMF.kind of bored.Everyone online @MSN is boring above limits of sanity.
WHATEVER happened to all Interetsing people.
Btw i have a new nickname that starts getting to my nerves:@"nataliiiiitsa in luuuv"
Geez.
Ok.
i might actually post something later.
hope nothing happens to any of you till then(one person excepted):>jarjarjar
bb
two minutes
hand in hand and i'm not even awake yet
i've dreampt of castles and rainbows
and now i'm dancing on floppy air
five more minutes.don't even know you yet
it will be two more until i'm all drained
till our kisses met.
right now all i know is i'm standing here
wishing that somehow
i could right my name all across you
tell me how.
i'm hiding on the inside
and i'm only open when with you
it will be two more minutes
till i find out in love with you
the doubts cast spells
and singing can sometimes make you cry
sunrises aren't always happy
they symbolize feelings i can't defy
and now
not yet asleep
not deeply into love
i'm almost living half-way breathing
and mind with feelings will not rhyme
i am almost quiet now
i rock myself to sleep
singing another lullaby
it will be two more minutes till
i have to make an allaby.
(ashamed to love)
i'm almost ashamed to tell you
i'm somehow ashamed to see myself cry
hidding in excuses
and i almost need to lie.
two more minutes
till you head back to the sun
it will take me just a little longer
to find out i ever was in love.
i find myself lost on the inside
i'm falling behind.
whatever.
i've dreampt of castles and rainbows
and now i'm dancing on floppy air
five more minutes.don't even know you yet
it will be two more until i'm all drained
till our kisses met.
right now all i know is i'm standing here
wishing that somehow
i could right my name all across you
tell me how.
i'm hiding on the inside
and i'm only open when with you
it will be two more minutes
till i find out in love with you
the doubts cast spells
and singing can sometimes make you cry
sunrises aren't always happy
they symbolize feelings i can't defy
and now
not yet asleep
not deeply into love
i'm almost living half-way breathing
and mind with feelings will not rhyme
i am almost quiet now
i rock myself to sleep
singing another lullaby
it will be two more minutes till
i have to make an allaby.
(ashamed to love)
i'm almost ashamed to tell you
i'm somehow ashamed to see myself cry
hidding in excuses
and i almost need to lie.
two more minutes
till you head back to the sun
it will take me just a little longer
to find out i ever was in love.
i find myself lost on the inside
i'm falling behind.
whatever.
Je t'emmène où je t'aime...
Σε ένα χαμόγελο βιασμένο.
Μια θάλασσα απέραντη
μα αυτή τη φορά δεν θα βρεθώ ναυαγός.
Σε ρεύμα απόλαυσης πνίγονται πάντα τα πιο μεγάλα όχι.
Αυτά της συνείδησης.
Και όμως τώρα προστάτης χάρτινου λουλουδιού
Δεν θα σκίσει τα όνειρα
Φωτιά που επιπλέει σε πράξεις ανοήτες
και μέσα τις θα χαθούν και οι τελευταίες στάχτες.
Μια αυτοκρατορία ξεπεσμένη
Σπασμένα φτερά
ελεύθερη πτώση
και όταν οι πεταλούδες,
αρχίζουν το μακάβριο τραγούδι τους,
εσύ χάνεσαι σε όσα σου γύρισαν την πλάτη.
Ξεπεσμός.
Η ελευθερία της απόλυτης μοναξιάς.
Για πόσο θα αφήνεις αυτο αν επιπλέει ακόμα;
η όψη του ανατριχιαστική σνα κουφάρι
ξεβρασμένο σε ονειρική παραλία.
Στις όχθες του εκείνη περιμένει
να μαζέψει τα συντρίμια των επιδιώξεών της
και τα μικρά νεκρά χάρτινα λουλούδια της.
i just can't let you have a heart you're going to burn
Wednesday, July 18, 2007
paper cuts
This loneliness in me
i swear it's going to outlive me
I wish i could feel this on the outside.
It only hurts a little
bruising the soft flesh.
Like Paper Cut it marks me.
Nothing more and nothing less.
make me a paper heart to throw into the fire
i swear it's going to outlive me
I wish i could feel this on the outside.
It only hurts a little
bruising the soft flesh.
Like Paper Cut it marks me.
Nothing more and nothing less.
make me a paper heart to throw into the fire
paper flowers
so deligate,
like the cry of a single wave
in an ocean.
float go float
on the rythm of existence
or some drifting away melody
of a lonely acoustic guitar.
Where are you know?
This time i won't go rhyming again.
In the bit of a breath from heaven
i'm swimming again.
Fall from the roof.
Crash on some cold naked floor.
Were have you been and were are you going to
drift away this time?
so deligate
like the flickering of candles
lighting up your face
and i find myself caught inbetween
dreams and non-existance.
Again.
This pulse running through my body,
i just can't control
it's just like electricity
and when you're not letting go
it's easier to get drained of..
drained of..
Hide and seek with me
it just won't get the fairytale anywere
closer or further than a soul rape.
The beauty is never to be regognised,
prior to death.
It's like choral people singing soaked in sweat
of a man who was only half innnocent.
What is your true story?
Don't push me into violence.
This is how it always is
when minds
-not just bodies,
mingle up.
I've observed you in my heart
drowning.
And you are never close enough,
but never way far.
just like them you excite me.
Paper flowers.
always more than perfect
but never to be, like true flowers, loved.
I turn my heart into paper
and melt it in a cheap text book.
I'll only sing my story
as i climb up in heaven
from these paper steps.
like the cry of a single wave
in an ocean.
float go float
on the rythm of existence
or some drifting away melody
of a lonely acoustic guitar.
Where are you know?
This time i won't go rhyming again.
In the bit of a breath from heaven
i'm swimming again.
Fall from the roof.
Crash on some cold naked floor.
Were have you been and were are you going to
drift away this time?
so deligate
like the flickering of candles
lighting up your face
and i find myself caught inbetween
dreams and non-existance.
Again.
This pulse running through my body,
i just can't control
it's just like electricity
and when you're not letting go
it's easier to get drained of..
drained of..
Hide and seek with me
it just won't get the fairytale anywere
closer or further than a soul rape.
The beauty is never to be regognised,
prior to death.
It's like choral people singing soaked in sweat
of a man who was only half innnocent.
What is your true story?
Don't push me into violence.
This is how it always is
when minds
-not just bodies,
mingle up.
I've observed you in my heart
drowning.
And you are never close enough,
but never way far.
just like them you excite me.
Paper flowers.
always more than perfect
but never to be, like true flowers, loved.
I turn my heart into paper
and melt it in a cheap text book.
I'll only sing my story
as i climb up in heaven
from these paper steps.
dn xerw tpt dn elpizw tpt eimai eleytheroc
Πόσο δύσκολος πράγματι είναι ο αποχωρισμός,
εκείνος ο ένας,ο τέλειος, ο μόνιμος.
Και δάκρυα φέρνει μόνον διότι
όταν γνωρίζεις έναν μικρό Παράδεισο,
η καταστροφή του
πόσο αμαρτωλό και ανούσιο κάνει το έδαφος της γης των πολλών.
Κι εσύ τότε
όπως άλλωστε ήταν και ο προορισμός σου,
πάνω απο τη θλίψη της θα πετάς.
Απελευθερωμένος,
μέσα σε ένα σώμα άυλο και διαυγές
Ποίος θα σε πονάει τότε;
Δεν θα κλάψεις ούτε θα φοβηθείς.
Ο δικός της όμως εφιάλτης,
εφιάλτης χωρίς τέλος θα είναι,απέραντος,
όπου τίποτα δεν θα είναι πραγματικό
και την αγάπη δεν θα μπορεί πια να φοβάται
γιατι να την βιώνει δεν θα μπορεί.
Να πάρει ο διάολος τουσ λίγους δεν μπορεί
γιατι μόνο από εκείνον μπορεί αν έχει προέλθει κατι που καίει τόσο την ψυχή.
Στάχτη σε οτι σε καίει
και δίχως γυρισμό,
ταξίδι σου στο άπειρο.
Ο μόνος της φόβος ίσως,
πως εκεί που πας
το κρασί δεν είναι ποτέ αρκετό
ωστε να πάρει βίαια τα χείλη σου
και εσύ να συμμετέχεις
στον μικρό αυτο,γλυκό θάνατο,
με τη θέλησή σου.
εκείνος ο ένας,ο τέλειος, ο μόνιμος.
Και δάκρυα φέρνει μόνον διότι
όταν γνωρίζεις έναν μικρό Παράδεισο,
η καταστροφή του
πόσο αμαρτωλό και ανούσιο κάνει το έδαφος της γης των πολλών.
Κι εσύ τότε
όπως άλλωστε ήταν και ο προορισμός σου,
πάνω απο τη θλίψη της θα πετάς.
Απελευθερωμένος,
μέσα σε ένα σώμα άυλο και διαυγές
Ποίος θα σε πονάει τότε;
Δεν θα κλάψεις ούτε θα φοβηθείς.
Ο δικός της όμως εφιάλτης,
εφιάλτης χωρίς τέλος θα είναι,απέραντος,
όπου τίποτα δεν θα είναι πραγματικό
και την αγάπη δεν θα μπορεί πια να φοβάται
γιατι να την βιώνει δεν θα μπορεί.
Να πάρει ο διάολος τουσ λίγους δεν μπορεί
γιατι μόνο από εκείνον μπορεί αν έχει προέλθει κατι που καίει τόσο την ψυχή.
Στάχτη σε οτι σε καίει
και δίχως γυρισμό,
ταξίδι σου στο άπειρο.
Ο μόνος της φόβος ίσως,
πως εκεί που πας
το κρασί δεν είναι ποτέ αρκετό
ωστε να πάρει βίαια τα χείλη σου
και εσύ να συμμετέχεις
στον μικρό αυτο,γλυκό θάνατο,
με τη θέλησή σου.
Ξενιστής
Για εκείνες τις οντότητες
Που μόνο από τα σώματα των άλλων ζουν έχεις ακουσει¨
Απλώνουν όλο τους το είναι
σε κάποια χιλιοστά της επιφάνειας του δέρματος σου
και ελπίζουν
πως θα παραμείνουν εκεί για κάποιο διάστημα
καθώς από εσένα και μόνον εξαρτάται η μίζερη ύπαρξή τους.
Ξενιστές.
Άνθρωποι τόσο μικρόι που το όνομά τους
την επόμενη μέρα κανείς δεν θυμάται
και τον αριθμό τους κανείς ποτέ
δεν ενδιαφέρθηκε να πάρει.
Άτομα των σκιών.
Τρέφονται από τη σάρκα ως,
γιατί άλλον τρόπο για να φανερούσουν την παρουσία τους,
δεν γνωρίζουν.
Ξενιστές που κανείς μας δεν θέλει.
Όλοι προσπερνούν τους θλιβερούς εκείνους,
χωρίς δεύτερη ματιά.
Και όμως.
Τόσοι απαραίτητοι μας είναι.
Όταν με λυγμούς βιώνουμε την απουσία,
οι ασήμαντοι εκείνοι,
μας χαρίζουν εκείνο το μικρό πικρό χαμόγελο.
Μπορούμε να κοιτάξουμε στα άδεια μάτια τους
και να φωνάξουμε στο εσωτερικό τησ ψυχής μας.
"Ορίστε λοιπον.Εγώ δεν είμαι ένας από εκείνους"
Που μόνο από τα σώματα των άλλων ζουν έχεις ακουσει¨
Απλώνουν όλο τους το είναι
σε κάποια χιλιοστά της επιφάνειας του δέρματος σου
και ελπίζουν
πως θα παραμείνουν εκεί για κάποιο διάστημα
καθώς από εσένα και μόνον εξαρτάται η μίζερη ύπαρξή τους.
Ξενιστές.
Άνθρωποι τόσο μικρόι που το όνομά τους
την επόμενη μέρα κανείς δεν θυμάται
και τον αριθμό τους κανείς ποτέ
δεν ενδιαφέρθηκε να πάρει.
Άτομα των σκιών.
Τρέφονται από τη σάρκα ως,
γιατί άλλον τρόπο για να φανερούσουν την παρουσία τους,
δεν γνωρίζουν.
Ξενιστές που κανείς μας δεν θέλει.
Όλοι προσπερνούν τους θλιβερούς εκείνους,
χωρίς δεύτερη ματιά.
Και όμως.
Τόσοι απαραίτητοι μας είναι.
Όταν με λυγμούς βιώνουμε την απουσία,
οι ασήμαντοι εκείνοι,
μας χαρίζουν εκείνο το μικρό πικρό χαμόγελο.
Μπορούμε να κοιτάξουμε στα άδεια μάτια τους
και να φωνάξουμε στο εσωτερικό τησ ψυχής μας.
"Ορίστε λοιπον.Εγώ δεν είμαι ένας από εκείνους"
θέωση
Στα ανάκτορα που πατάς τώρα με γυμνό πόδι
το μάρμαρο.
Ανάμεσα στις κολώνες όπου τα ρεύματα αέρα παίζουν,
πρόστυχα παιχνίδια ,
με μπορντό χειτώνες.
Στην παγερή παρουσία του Κράτους και
στην ύπουλη εκείνη,της Βίας,
βρίσκεται η πολιτική αρετή.
Καιεσύ,
ικανός ηγέτης και επίδοξος
προσπαθείς μέρα με τη μέρα από εκείνους να την κλέψεις.
Τότε,
όπως έκανε παλιά ο πατέρας σου σε εσένα,
(θυμάσαι;)
θα καταφέρεις να επιβληθείς σε όλες τις ανθρώπινες επιθυμίες.
Κι όμως αν μέρα με τη μέρα είχες προσπαθήσει
Με τους τρομερούς φύλακες να χτίσεις ειρήνη,
αν με τον εαυτό σου είχες επικοινωνήσει
-ίσως και συμφιλιωθεί-
τότε εκείνοι θα σου την χάριζαν την αρετή
με μεγάλες δόξες και τιμή.
Τώρα την έχεις όμως.
Από εκείνους την έκλεψες.
Η ανώτατη εξουσία.
Φρικιαστικό δώρο
και Θέωση.
Εσύ πάνω απ΄όλους
και στα πόδια σου εκείνοι.
Δόξα,τυρρανία,επιβολή,
ανώμαλη ευχαρίστηση,ύβρις
απώλεια,νέμεσις.
Δεν μπορείς τάρα ξυπόλητος να σχίζεις τισ αίθουσες
Ανακτόρων.
Ούτε ο χειτώνας σου να παίζει στα κρύα ρεύματα αέρα.
Τώρα είσαι μόνος στην πιο ειρωνική μορφή μοναξιάς.
ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΓΓΙΖΕΙΣ
δεν γίνεται χρυσός,
μα κόκκινος θάνατος.
Η θέωση.
το μάρμαρο.
Ανάμεσα στις κολώνες όπου τα ρεύματα αέρα παίζουν,
πρόστυχα παιχνίδια ,
με μπορντό χειτώνες.
Στην παγερή παρουσία του Κράτους και
στην ύπουλη εκείνη,της Βίας,
βρίσκεται η πολιτική αρετή.
Καιεσύ,
ικανός ηγέτης και επίδοξος
προσπαθείς μέρα με τη μέρα από εκείνους να την κλέψεις.
Τότε,
όπως έκανε παλιά ο πατέρας σου σε εσένα,
(θυμάσαι;)
θα καταφέρεις να επιβληθείς σε όλες τις ανθρώπινες επιθυμίες.
Κι όμως αν μέρα με τη μέρα είχες προσπαθήσει
Με τους τρομερούς φύλακες να χτίσεις ειρήνη,
αν με τον εαυτό σου είχες επικοινωνήσει
-ίσως και συμφιλιωθεί-
τότε εκείνοι θα σου την χάριζαν την αρετή
με μεγάλες δόξες και τιμή.
Τώρα την έχεις όμως.
Από εκείνους την έκλεψες.
Η ανώτατη εξουσία.
Φρικιαστικό δώρο
και Θέωση.
Εσύ πάνω απ΄όλους
και στα πόδια σου εκείνοι.
Δόξα,τυρρανία,επιβολή,
ανώμαλη ευχαρίστηση,ύβρις
απώλεια,νέμεσις.
Δεν μπορείς τάρα ξυπόλητος να σχίζεις τισ αίθουσες
Ανακτόρων.
Ούτε ο χειτώνας σου να παίζει στα κρύα ρεύματα αέρα.
Τώρα είσαι μόνος στην πιο ειρωνική μορφή μοναξιάς.
ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΓΓΙΖΕΙΣ
δεν γίνεται χρυσός,
μα κόκκινος θάνατος.
Η θέωση.
"so..how do you feel about that?"arg
i was on my way to bed when stupid cell rings and i'm like "what do you want from my life??"so i pick up and it's that f*** F. forcing me to tell him if i'm any better than i were yesterday and requesting to know my news.
And after telling him he was all like"so .how do you feel about that"and "ok.don't let anyone hurt you this time"And Ok Dude chill.How am i supposed to ever turn up happy when my god damn friends keep reminding me shit that hurts??
And what the hell with the phrase"so how do you feel about that?"
if i knew how i actually felt i would be able to solve it and the problem wouldn't exist anymore would it?
bTw i just turned on the telly:WHAT THE HELL is wrong with that blond weirdo singing and cooking?
Anyway i also have to study for tomorrow.it's not as if i would like that bitch to actually find out i haven't studied anything at all.
No.Seriously.The other guys agree to she is like crazy at the least.She must be having some mental illness no therapy can cure.
The other day she shows up-once more saying stuff like"if you don't do HW i'll double it for next time"and after a long long long monologue about how important it is for us to study( as if we didn't know=])and how important she believes panishment is she goes "i became a teacher because i loooove kind"wow.
and that thing about her being engaged??i mean Ok she is pretty and everything but WHO THE HELL would volunterely do that to himself??
Oh and i'm writting another test tomorrow.Big Shocker there,
z
z
z
z
z
oK.now i'm seriously of to bed.
Oh.and i actually have some lyrics to add here so i might as well do it when i log in tonight
natalie i.l...<3
And after telling him he was all like"so .how do you feel about that"and "ok.don't let anyone hurt you this time"And Ok Dude chill.How am i supposed to ever turn up happy when my god damn friends keep reminding me shit that hurts??
And what the hell with the phrase"so how do you feel about that?"
if i knew how i actually felt i would be able to solve it and the problem wouldn't exist anymore would it?
bTw i just turned on the telly:WHAT THE HELL is wrong with that blond weirdo singing and cooking?
Anyway i also have to study for tomorrow.it's not as if i would like that bitch to actually find out i haven't studied anything at all.
No.Seriously.The other guys agree to she is like crazy at the least.She must be having some mental illness no therapy can cure.
The other day she shows up-once more saying stuff like"if you don't do HW i'll double it for next time"and after a long long long monologue about how important it is for us to study( as if we didn't know=])and how important she believes panishment is she goes "i became a teacher because i loooove kind"wow.
and that thing about her being engaged??i mean Ok she is pretty and everything but WHO THE HELL would volunterely do that to himself??
Oh and i'm writting another test tomorrow.Big Shocker there,
z
z
z
z
z
oK.now i'm seriously of to bed.
Oh.and i actually have some lyrics to add here so i might as well do it when i log in tonight
natalie i.l...<3
CdP..
CdP of the world unite!!!!
HAD WE but world enough and time____
btw yparxei kaneic alloc h eimaste mono pede k n sygxistw??
groumf
EM..DUH!!!
Today when i woke up i had like the weirdest feeling.Well, i guess, having felt like s*** all week long,it was soothing in a most unexpected way.Spent yesterday evening watching shitty DvD while all i wanted was just to go out.And i've also grown so bored of that stupid behaviour of F.that i just don't know what to do anymore.
Well today hell broke loose.i had slept for like three hours last night and i was writting this totally important test today and i just arrived there and sitted for it even though i had studied maximum half an hour.
Shit.
And then i had biology and that total wacko goes "hello people you are writting a test NOW"and i thought how fucked up is this anyway??who writes biology?anyway i expressed my disatisfaction rather..mm..brutally but i still had to sit for it.I got a 19 so i think wtf?maybe i just shouldn't study=Pworks better for me.
By the way today i'm going out with Kate at monastiraki to buy flip-flops or something.Which reminds me>she went like crazy for this guy she made out with.Well i can't actually recall what he look likes but as long as she's happy that's fine with me.
Anyway i'm getting bored out of my head here.And i keep listening to crappy sweet(as if=p) songs.Well maybe this thing actually got to me after all.And Nancy today just kind of figured out the whole thing and was like "you in luv again natalitsaaaaa"arg.that was like sooo embarrassing.stil i don't know.guess she knows me better than i do know myself.evrybody does a.a.m.o.f.
HahAHah mom keeps screaming at me at the moment and i've got no idea what her problem actually is=]probably the temperature track by sean paul which i happen to have been listening for the past like..one hour on repeat:Pi think it's getting to her nerves.
NOTE TO SELF:listen to this crap more oftenly.
Jeez i'm so sleepy at the moment like i'm going to crash on the keyboard
note to self2:please please please sleep at like 9tonight;]
HaHA N.f.w=P
Btw i also kind of freaked out today with the whole 610situation.i was waiting for the fucking bus 45 minutes under the sun and when it arrived i practically jumped screaming on the driver.
Which reminds me i have to stop wearing flip flops when i have to take a bus.
i ALWAYS stumble on my way out=<
grrr.
Anyway if i listen to temperature once more i think my braIn is actually going to melt.
well i'll write more at night cause i'm feeling so tireeeeed at the moment..aouumf=o
ps.1.WTf is wrong with me today???
I'M HAPPY HAPPY HAPPY:d
Well today hell broke loose.i had slept for like three hours last night and i was writting this totally important test today and i just arrived there and sitted for it even though i had studied maximum half an hour.
Shit.
And then i had biology and that total wacko goes "hello people you are writting a test NOW"and i thought how fucked up is this anyway??who writes biology?anyway i expressed my disatisfaction rather..mm..brutally but i still had to sit for it.I got a 19 so i think wtf?maybe i just shouldn't study=Pworks better for me.
By the way today i'm going out with Kate at monastiraki to buy flip-flops or something.Which reminds me>she went like crazy for this guy she made out with.Well i can't actually recall what he look likes but as long as she's happy that's fine with me.
Anyway i'm getting bored out of my head here.And i keep listening to crappy sweet(as if=p) songs.Well maybe this thing actually got to me after all.And Nancy today just kind of figured out the whole thing and was like "you in luv again natalitsaaaaa"arg.that was like sooo embarrassing.stil i don't know.guess she knows me better than i do know myself.evrybody does a.a.m.o.f.
HahAHah mom keeps screaming at me at the moment and i've got no idea what her problem actually is=]probably the temperature track by sean paul which i happen to have been listening for the past like..one hour on repeat:Pi think it's getting to her nerves.
NOTE TO SELF:listen to this crap more oftenly.
Jeez i'm so sleepy at the moment like i'm going to crash on the keyboard
note to self2:please please please sleep at like 9tonight;]
HaHA N.f.w=P
Btw i also kind of freaked out today with the whole 610situation.i was waiting for the fucking bus 45 minutes under the sun and when it arrived i practically jumped screaming on the driver.
Which reminds me i have to stop wearing flip flops when i have to take a bus.
i ALWAYS stumble on my way out=<
grrr.
Anyway if i listen to temperature once more i think my braIn is actually going to melt.
well i'll write more at night cause i'm feeling so tireeeeed at the moment..aouumf=o
ps.1.WTf is wrong with me today???
I'M HAPPY HAPPY HAPPY:d
Tuesday, July 17, 2007
οι μεγαλύτεροι των φόβων
Σηκώνω το κεφάλι μου σε εσένα τώρα,
από το πόδια στα οπόια με άφησες να ξαπλώσω.
Αφού μάζεψες τα δάκρυα μου.
Ένα προς ένα,ξέρω,
Πως μέρα με τη μέρα θα τα πουλήσεις.
Με αντάλλαγμα τι;
Μια συγνώμη.
Οι μεγαλύτεροι των φόβων μου
στο χαλί που ξαπλώσαμε σήμερα
απλώθηκαν.
Σαν κοιλίδες από κάποιο φόνο,
δίχως σοβαρο κίνητρο
που στοιχειώνουν το μυαλό
σε σημείο παράνοιας.
Πως θα μείνω εδώ μόνη μου,
να πατάω πάνω σε όσουσ μόνη μου
έριξα από το παράθυρο της μοναξιάς μου,
απο το παράθυρο της λύσας μου για επιτυχία.
Πως εσύ θα φύγεις και σε κάποιον να μιλήσω
δεν θα έχω και μόνη μου τότε
θα πνιγώ στα λόγια που δεν μπορούσα να φωνάξω.
Θα χαθώ ίσως σε επιθυμίες μέσα.
Φοβάμαι πως δεν θα υπάρχει τίποτα
να μου μαθαίνει λεπτο με το λεπτό
να αναπνέω.
Οι μεγαλύτεροι των φόβων μου.
Και πάνω απο αυτούς η σκιά τησ απώλειας.
Μια διάφανη ζελατίνα.
Διάφανη γιατι η απώλεια δεν έχει χρώμα.
Ως απώλεια του έρωτα θα ερμηνευτεί
αυτο κάποτε.
Και με τρώνε αυτοί.
Με κατατρώνε πουλιά κάποιας ερήμου.
Οσπου να μην μείνει τίποτα.
Τίποτα.
Οι ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ των φόβων μου.
Και μετά τίποτα.
Ίσως οι φόβοι μου να συμβαδίζουν με τις επιθυμίες μου τελικά.
από το πόδια στα οπόια με άφησες να ξαπλώσω.
Αφού μάζεψες τα δάκρυα μου.
Ένα προς ένα,ξέρω,
Πως μέρα με τη μέρα θα τα πουλήσεις.
Με αντάλλαγμα τι;
Μια συγνώμη.
Οι μεγαλύτεροι των φόβων μου
στο χαλί που ξαπλώσαμε σήμερα
απλώθηκαν.
Σαν κοιλίδες από κάποιο φόνο,
δίχως σοβαρο κίνητρο
που στοιχειώνουν το μυαλό
σε σημείο παράνοιας.
Πως θα μείνω εδώ μόνη μου,
να πατάω πάνω σε όσουσ μόνη μου
έριξα από το παράθυρο της μοναξιάς μου,
απο το παράθυρο της λύσας μου για επιτυχία.
Πως εσύ θα φύγεις και σε κάποιον να μιλήσω
δεν θα έχω και μόνη μου τότε
θα πνιγώ στα λόγια που δεν μπορούσα να φωνάξω.
Θα χαθώ ίσως σε επιθυμίες μέσα.
Φοβάμαι πως δεν θα υπάρχει τίποτα
να μου μαθαίνει λεπτο με το λεπτό
να αναπνέω.
Οι μεγαλύτεροι των φόβων μου.
Και πάνω απο αυτούς η σκιά τησ απώλειας.
Μια διάφανη ζελατίνα.
Διάφανη γιατι η απώλεια δεν έχει χρώμα.
Ως απώλεια του έρωτα θα ερμηνευτεί
αυτο κάποτε.
Και με τρώνε αυτοί.
Με κατατρώνε πουλιά κάποιας ερήμου.
Οσπου να μην μείνει τίποτα.
Τίποτα.
Οι ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ των φόβων μου.
Και μετά τίποτα.
Ίσως οι φόβοι μου να συμβαδίζουν με τις επιθυμίες μου τελικά.
Sunday, July 15, 2007
Ένα μόνον όνειρο ακόμα
Να σου μιλήσω για ένα μπερδεμένο μου όνειρο;
Αρχίζει κάπως έτσι...
Στέκομαι όρθια στη μέση αγνώστου δωματίου,
ντυμένη με το αγαπημένο μου άσπρο παιδικό φόρεμα.
Παραδίδω τα μάτια μου σε μπορντό εικόνες,
καθώς η μελωδία του γραμμοφώνου κολλάει σε στίχο χωρίς νόημα:
"αφήσου σε ότι φοβάσαι περισσότερο".
Νίωθω τόσα που αισθάνομαι πως αν δεν κινηθώ
θα εγκαταλείψει η ψυχή μου το κορμί των ονείρων μου,
αποζητώντας την ελευθερία.
Απλώνω τα χέρια σε δυο τυχαία σημεία του ορίζοντα
και πέρνοντας φόρα,
χύνομαι σε στροφές δίχως τέλος.
Δίχως τέλος.
Σήμερα προσπαθώ να ξεφύγω απο μία γλυκιά δίνη.
όχι μόνον στο όνειρο αυτό.
Η απόλαυση της θέας των φύλλων όταν προσγειώνονται στο έδαφος,
είναι χίλιοι μικροί θάνατοι
και εσύ ίσως όταν απο σκοτεινό παράθυρο τα παρατηρείς,
να το αισθάνεσαι.
Το μυαλό μου στροβιλίζεται μέσα σε τρομαχτικές ιδέες.
Ισως,
αν οι σκέψεις μου δεν άνηκαν σε σώμα κουρασμένο
απο άσκοπες περιπλανήσεις,
να εισχωρούσαν βίαια σε εσένα.
Βιασμός.
Η απόλαυση της θέας των φύλλων όταν φιλάνε το χώμα,
είναι χίλιοι μικροί θάνατοι.
Απόλαυση,βιασμός,θάνατος.
Στροβιλίζομαι ακόμη,
μα οι μπορντό λάμψεις παίρνουν εικόνα.
Του έρωτα.
Εσείς παλεύοντας με το ξύλινο πάτωμα και φωνάζοντας
λέξεις ακατάληπτες,
νιώσατε τους χίλιους μικρούς θανάτους,
της πιο γλυκιάς παράδοσης;
Μπορντό,σαν αίμα σε λευκά σεντόνια
ή όνειρα κάποιων προσωπικών στιγμών,
κυλάει η επιθυμία σε φλέβες τσακισμένες από ανόητες διαπροσωπικές σχέσεις.
Πές μου,
στην μοναξιά αυτή που σηκώνεται σαν τοίχος
και με αγγαλιάζει όπως μητέρα το νεκρό της παιδί,
πώς κατάφερε μπορντό μελωδία να εισχωρήσει;
Τον ύπνο μου πώς κατάφερε η μπορντό αυτη ιδέα να γεμίσει;
Η άφεση της μοναξιάς μου στον θάνατο ίσως να είναι το βίωμα αυτό.
Και το στροβίλισμα στη μελωδία,
δεν μπορώ να προσδιορίσω,
αν ανήκει στον εαυτό μου των ονείρων,
ή σε εμένα.
Μα με εντυπωσιάζει η απόλαυση,
πνευματική και σαρκική, που με εξουσιάζει
καθώς αφήνομαι.
"as twisted as ti seems,
i only fear love when it's in my dreams"(Alana Grace)
Αρχίζει κάπως έτσι...
Στέκομαι όρθια στη μέση αγνώστου δωματίου,
ντυμένη με το αγαπημένο μου άσπρο παιδικό φόρεμα.
Παραδίδω τα μάτια μου σε μπορντό εικόνες,
καθώς η μελωδία του γραμμοφώνου κολλάει σε στίχο χωρίς νόημα:
"αφήσου σε ότι φοβάσαι περισσότερο".
Νίωθω τόσα που αισθάνομαι πως αν δεν κινηθώ
θα εγκαταλείψει η ψυχή μου το κορμί των ονείρων μου,
αποζητώντας την ελευθερία.
Απλώνω τα χέρια σε δυο τυχαία σημεία του ορίζοντα
και πέρνοντας φόρα,
χύνομαι σε στροφές δίχως τέλος.
Δίχως τέλος.
Σήμερα προσπαθώ να ξεφύγω απο μία γλυκιά δίνη.
όχι μόνον στο όνειρο αυτό.
Η απόλαυση της θέας των φύλλων όταν προσγειώνονται στο έδαφος,
είναι χίλιοι μικροί θάνατοι
και εσύ ίσως όταν απο σκοτεινό παράθυρο τα παρατηρείς,
να το αισθάνεσαι.
Το μυαλό μου στροβιλίζεται μέσα σε τρομαχτικές ιδέες.
Ισως,
αν οι σκέψεις μου δεν άνηκαν σε σώμα κουρασμένο
απο άσκοπες περιπλανήσεις,
να εισχωρούσαν βίαια σε εσένα.
Βιασμός.
Η απόλαυση της θέας των φύλλων όταν φιλάνε το χώμα,
είναι χίλιοι μικροί θάνατοι.
Απόλαυση,βιασμός,θάνατος.
Στροβιλίζομαι ακόμη,
μα οι μπορντό λάμψεις παίρνουν εικόνα.
Του έρωτα.
Εσείς παλεύοντας με το ξύλινο πάτωμα και φωνάζοντας
λέξεις ακατάληπτες,
νιώσατε τους χίλιους μικρούς θανάτους,
της πιο γλυκιάς παράδοσης;
Μπορντό,σαν αίμα σε λευκά σεντόνια
ή όνειρα κάποιων προσωπικών στιγμών,
κυλάει η επιθυμία σε φλέβες τσακισμένες από ανόητες διαπροσωπικές σχέσεις.
Πές μου,
στην μοναξιά αυτή που σηκώνεται σαν τοίχος
και με αγγαλιάζει όπως μητέρα το νεκρό της παιδί,
πώς κατάφερε μπορντό μελωδία να εισχωρήσει;
Τον ύπνο μου πώς κατάφερε η μπορντό αυτη ιδέα να γεμίσει;
Η άφεση της μοναξιάς μου στον θάνατο ίσως να είναι το βίωμα αυτό.
Και το στροβίλισμα στη μελωδία,
δεν μπορώ να προσδιορίσω,
αν ανήκει στον εαυτό μου των ονείρων,
ή σε εμένα.
Μα με εντυπωσιάζει η απόλαυση,
πνευματική και σαρκική, που με εξουσιάζει
καθώς αφήνομαι.
"as twisted as ti seems,
i only fear love when it's in my dreams"(Alana Grace)
Thursday, July 12, 2007
kalokairi
Καλοκαίρι
Δώδεκα το μεσημέρι
γνωστό προάστιο της πόλης
Ερημιά και συστήματα αυτόματου ποτίσματος.
Στη στάση του λεωφορείου,
κανείς.
Το καλοκαίρι μου φέρνει κατάθλιψη.
θέλω να βρέξει πέντε εξι σταγόνες,
έτσι για να συνέρθει ο κόσμος.
"Πουλάμε τον εαυτό μας"
άσχημη ίσως φράση και ασήκωτη.
μετά συνταγμα,ερμου
Το φαινόμενο της κοντής φούστας,
στο οποίο δεν έβρισκα τίποτα ανησυχητικό
-σε αντίθεση με τη γενιά του γραμμοφώνου-
φαίνεται να προσβάλει και τον εγκέφαλο.
Ζέστη,εφίδρωση και ξεπούλημα.
Δεν βαριέσαι
Δώδεκα το μεσημέρι
γνωστό προάστιο της πόλης
Ερημιά και συστήματα αυτόματου ποτίσματος.
Στη στάση του λεωφορείου,
κανείς.
Το καλοκαίρι μου φέρνει κατάθλιψη.
θέλω να βρέξει πέντε εξι σταγόνες,
έτσι για να συνέρθει ο κόσμος.
"Πουλάμε τον εαυτό μας"
άσχημη ίσως φράση και ασήκωτη.
μετά συνταγμα,ερμου
Το φαινόμενο της κοντής φούστας,
στο οποίο δεν έβρισκα τίποτα ανησυχητικό
-σε αντίθεση με τη γενιά του γραμμοφώνου-
φαίνεται να προσβάλει και τον εγκέφαλο.
Ζέστη,εφίδρωση και ξεπούλημα.
Δεν βαριέσαι
Wednesday, July 11, 2007
στάχτη και μπούρμπερη.
τελευταία δεν κοιμάμαι πολυ.
Τα μαθήματα για το φροντιστήριο είναι πολλά.Ο χρόνος για να ζήσουμε είναι λίγος.
Δεν ξέρω έχω βαρεθεί αυτη τη κατάσταση.
Την κολλητή μου,δεν την αφήνουν να βγαίνει(εξαιτιας αποτυχίας στις εξετάσεις)παρα ελάχιστα.Ευχαριστω απλως την Κατερίνα που υπάρχει και βγαίνουμε και παθαίνουμε τισ κρίσεις γελιου.
Κάηκε λοιπόν και η Πάρνηθα.Ζήτημα χρόνου ηταν.
Τα κανάλια πάλι χέστηκαν στο τάλαρο με την υπόθεση.
Δεν μπορω να εξηγήσω αυτή τη εμμονή των ανθρώπων να παρακολουθούν μονο τισ ειδησεις με παιδακια που χάνουν τη ζωή τους,περιουσίες που γίνονται στάχτη,οι οικονομικούς μεταναστες που πνιγονται μαζί με τα ονειρά τουσ στα συνορα.
Τι ακριβως συμβαινει;
Χαίρονται να βλέπουν τα πάντα να καταστρέφονται για να ανυψώνεται λίγο το ασήμαντο τους σύμπαν;(κεντρο του οποίου σαφως>οι ίδιοι)
Βαρέθηκα όλα τα ίδια άτομα.
Μου την έσπασαν και οι ροκαδες κ μεταλλαδες που κατηγορούν τους trendy ή emo επειδη ειναι ίδιοι.
Και εσείς ίδιοι είσαστε βρε μάπες.
Επίσης βαρέθηκα αυτους πυ νομίζουν πως ζουνε στο requiem for a dream ενώ δεν έχουν κανεναν απολύτως λόγο να είναι καν λυπημένοι.
Επίσης άλλο ένα άτομο να μου πει soz αντι για sorry και θα θυμώσω πραγματικάπολυ.
η συγνώμη ειναι ΜΕΓΑΛΗ ΛΕΞΗ.Αν έχεις τα κότσια να την πεις Οκ.Αλλιώς απλώς μην λες ΤΙΠΟΤΑ.
Τέλος,ένα μεγάλο χειροκρότημα στον παιδικό μου φίλο Ντίνο τον οποίο είδα στην ίδια θεατρικη παράσταση για δεύτερη φορα και απλώς ξαναείπα πως θα πετύχει στη ζωή του.
Επίσης,ενα sozzzz:Pστον αδελφό του και κολλητούλη μου Σπύρο που αναγκάστηκε να μου πει να "σκάσω"τουλαχιστον εικοσι φορες κατα τη διαρκεια της παραστασης.
Είμαι γουρουνι.
αυτό^^^^δεν υπάρχει πια.
Για αλλη μια φορά γράφω πραγματα που κανεις δεν διαβαζει
και που κανένα νοημα δεν βγάζουν.
Κοινώς>χαιρομαι μονη μου.
Τα λεμεεεε
Τα μαθήματα για το φροντιστήριο είναι πολλά.Ο χρόνος για να ζήσουμε είναι λίγος.
Δεν ξέρω έχω βαρεθεί αυτη τη κατάσταση.
Την κολλητή μου,δεν την αφήνουν να βγαίνει(εξαιτιας αποτυχίας στις εξετάσεις)παρα ελάχιστα.Ευχαριστω απλως την Κατερίνα που υπάρχει και βγαίνουμε και παθαίνουμε τισ κρίσεις γελιου.
Κάηκε λοιπόν και η Πάρνηθα.Ζήτημα χρόνου ηταν.
Τα κανάλια πάλι χέστηκαν στο τάλαρο με την υπόθεση.
Δεν μπορω να εξηγήσω αυτή τη εμμονή των ανθρώπων να παρακολουθούν μονο τισ ειδησεις με παιδακια που χάνουν τη ζωή τους,περιουσίες που γίνονται στάχτη,οι οικονομικούς μεταναστες που πνιγονται μαζί με τα ονειρά τουσ στα συνορα.
Τι ακριβως συμβαινει;
Χαίρονται να βλέπουν τα πάντα να καταστρέφονται για να ανυψώνεται λίγο το ασήμαντο τους σύμπαν;(κεντρο του οποίου σαφως>οι ίδιοι)
Βαρέθηκα όλα τα ίδια άτομα.
Μου την έσπασαν και οι ροκαδες κ μεταλλαδες που κατηγορούν τους trendy ή emo επειδη ειναι ίδιοι.
Και εσείς ίδιοι είσαστε βρε μάπες.
Επίσης βαρέθηκα αυτους πυ νομίζουν πως ζουνε στο requiem for a dream ενώ δεν έχουν κανεναν απολύτως λόγο να είναι καν λυπημένοι.
Επίσης άλλο ένα άτομο να μου πει soz αντι για sorry και θα θυμώσω πραγματικάπολυ.
η συγνώμη ειναι ΜΕΓΑΛΗ ΛΕΞΗ.Αν έχεις τα κότσια να την πεις Οκ.Αλλιώς απλώς μην λες ΤΙΠΟΤΑ.
Τέλος,ένα μεγάλο χειροκρότημα στον παιδικό μου φίλο Ντίνο τον οποίο είδα στην ίδια θεατρικη παράσταση για δεύτερη φορα και απλώς ξαναείπα πως θα πετύχει στη ζωή του.
Επίσης,ενα sozzzz:Pστον αδελφό του και κολλητούλη μου Σπύρο που αναγκάστηκε να μου πει να "σκάσω"τουλαχιστον εικοσι φορες κατα τη διαρκεια της παραστασης.
Είμαι γουρουνι.
αυτό^^^^δεν υπάρχει πια.
Για αλλη μια φορά γράφω πραγματα που κανεις δεν διαβαζει
και που κανένα νοημα δεν βγάζουν.
Κοινώς>χαιρομαι μονη μου.
Τα λεμεεεε
Δημήτρης.
Πές μου,
στην μαύρη γωνιά του δωματίου σου,
οπου συνηθίζεις να μετράς τα δευτερόλεπτα
χρειάζεται να κρατήσεις την αναπνοή σου,
για να αισθανθείς,κάτι λίγο,από θάνατο;
Και στους ύπνους σου,
που λατρεύεις να μου εξιστορείς,
γιατί επιμένεις να κρύβεσαι;
Φώναξέ μου το:
όταν χαμένος στη μουσική σου,
τους δρόμους σχίζεις μοναχός σου,
δεν σε πονάει το κάθε βήμα;
Σε ανακουφίζει να κρύβεις το προσωπό σου
σε λευκές παλάμες,
που κρυβουν μέσα τους σουρρεαλιστικους,
μωβ και μαύρους εφιαλτες;
Ένα δάκρυ,χαζό και ανώριμο,
για την παρανοική ευτυχία που αντλείς από την μοναξιά σου,
πάνω στο δικό μου μαξιλάρι προσγειώνεται,όχι στο δικό σου.
Αν δεν υπήρχε η βαρύτητα,
θα ταξίδευε-
-όπως όλα εκείνα που εμάς (και άλλους λίγους) συνδέουν-
να βρεί τον τόπο χωρίς χρονικές ακολουθίες.
Απο τις σκέψεις μιας ημέρας,
με συναρπάζει το ποσοστό εκείνων που αφιερώνω,
στο πόσα λίγα είναι τα πραγματικα όμορφα άτομα
και πως την αγάπη τους,
σαχλοί,ανόητοι έρωτες,
αναλώνουν.
στην μαύρη γωνιά του δωματίου σου,
οπου συνηθίζεις να μετράς τα δευτερόλεπτα
χρειάζεται να κρατήσεις την αναπνοή σου,
για να αισθανθείς,κάτι λίγο,από θάνατο;
Και στους ύπνους σου,
που λατρεύεις να μου εξιστορείς,
γιατί επιμένεις να κρύβεσαι;
Φώναξέ μου το:
όταν χαμένος στη μουσική σου,
τους δρόμους σχίζεις μοναχός σου,
δεν σε πονάει το κάθε βήμα;
Σε ανακουφίζει να κρύβεις το προσωπό σου
σε λευκές παλάμες,
που κρυβουν μέσα τους σουρρεαλιστικους,
μωβ και μαύρους εφιαλτες;
Ένα δάκρυ,χαζό και ανώριμο,
για την παρανοική ευτυχία που αντλείς από την μοναξιά σου,
πάνω στο δικό μου μαξιλάρι προσγειώνεται,όχι στο δικό σου.
Αν δεν υπήρχε η βαρύτητα,
θα ταξίδευε-
-όπως όλα εκείνα που εμάς (και άλλους λίγους) συνδέουν-
να βρεί τον τόπο χωρίς χρονικές ακολουθίες.
Απο τις σκέψεις μιας ημέρας,
με συναρπάζει το ποσοστό εκείνων που αφιερώνω,
στο πόσα λίγα είναι τα πραγματικα όμορφα άτομα
και πως την αγάπη τους,
σαχλοί,ανόητοι έρωτες,
αναλώνουν.
παιδί μου..(ii)
παιδί μου,
Οχι άλλα δάκρυα,ΕΙΠΑΝΕ.
Σιωπηλός παρατηρητής,
είδα "εκείνη",
να παριστάνει πως δεν την άγγιξε
το "θλιβερό αυτό γεγονός".
Την άκουσα,
στα αυτιά μου να στέλνει μήνυμα
"μα γιατί κλαις λοιπον;"
Είδα και "εκείνον",
υπόδειγμα δύναμης,
να βουρκώνει,σαν να βυθιζόταν στο χώμα,
κομμάτι των σκέψεων
και της ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ του.
Μετά το αντίο,
άκουσα ΕΣΕΝΑ,
στο σπίτι που είχαμε συγκεντρωθεί,
πρωταγωνιστή αυτής της περιπέτειας
(άλλης μιας),
να μου λές παραμύθια μέσα απο κασέτες,
που επίτηδες,
ολοι όσοι σε αγαπάμε βάλαμε,
απο αγωνία μήπως ξεχάσουμε τη φωνή σου.
Γελοία ανησυχία.
Την ακούω στον ύπνο μου.
Η άλλη,
η μία,
δεν πήρε ποτέ το χάπι για να καταφέρει να κοιμηθεί.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ να σου μιλάει όταν κολυμπαει στα ανοιχτά,
ή ακόμη οταν την πιέζουν εφτελείς παράγοντες.
Θα είσαι πραγματικά περήφανος,
όπως πάντα ήσουν.
"Εκείνη",
παρά την άρνηση της
να γίνει παρατηρητής του τελευταίου σου ταξιδιού,
ταξιδεύει σε σελίδες με ασπρόμαυρα κομματάκια χαρτί,
απο άλλα χρόνια,
κάποια ξημερώματα μαζί σου.
έτσι,
απλώς για παρέα.
κρίμα,
που κανείσ δεν μπορεί να τσακωθεί,
με μια ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ.
"Εκείνος",
σε θυμάται κάθε φορά που βλέπει κάποια είδηση,
που καυστικά θα σχολιαζες.
Μπαμπά μου,
πάρε τον πόνο απο πάνω μου.
παιδί μου,
ΜΗΝ το ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ άλλο.
αγαπημένο μου όνειρο,
δείξε μου
έναν δρόμο που να με οδηγεί ΜΑΚΡΙΑ από την απώλεια.
Το χρώμα του πένθους ΔΕΝ είναι το μωβ.
Είναι αυτό
της κουρτίνας που κοιτάω αφηρημένη και σε σκέφτομαι,
της θάλασσας από τη βεράντα του εξοχικού οπου μου έμαθες την ΑΞΙΑ της φαντασίας.
Είναι ,ακόμη, αυτό
που όταν ακούω τη κασέτα σου,κλείνω τα μάτια μου και βλέπω.
Η απώλεια δεν έχει γεύση νηστείας,
όταν αγαπάς.
Έχει τη γεύση του αγαπημένου του φαγητού
η΄ακόμη της πίτσας που πήραμε μετά το αντίο,
ως μέρος της παραστασης που στήσαμε,για να μην κλάψει ΚΑΝΕΙΣ.
Η αρχή του συναισθήματος της απώλειας,τέλος,
δεν εχει καθορισμένη χρονική στιγμή.
Μετακινείται στον χρόνο,
αψηφόντας κάθε λογική ή προγραμματισμό.
Ονειρεύομαι,
έναν κόσμο,
οπου ο χρόνος είναι κάτι που μπορώ να αγγίξω.
Ζω σε έναν κόσμο,
οπου η απόσταση και ο ΧΡΟΝΟΣ,
είναι ΤΙΠΟΤΑ,
γιατι έτσι με έμαθαν όλουw τους ανασταλτικούς παράγοντες τησ ευτυχίας μου,
να αντιμετωπίζω.
Παράξενος χορός ο δικός σου,
μέσα στισ αναμνήσεις μου.
Παράξενη λέξη τα "συλληπητήρια"
που στον απόηχο της τα δάκρυα,
δεν μπορώ,
όσο και να σε αγαπώ,
να σταματήσω.
αφιερωμένο σε ένα άτομο ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ.
CdP will NEVER EVER forget you.
time is NOTHING.
Οχι άλλα δάκρυα,ΕΙΠΑΝΕ.
Σιωπηλός παρατηρητής,
είδα "εκείνη",
να παριστάνει πως δεν την άγγιξε
το "θλιβερό αυτό γεγονός".
Την άκουσα,
στα αυτιά μου να στέλνει μήνυμα
"μα γιατί κλαις λοιπον;"
Είδα και "εκείνον",
υπόδειγμα δύναμης,
να βουρκώνει,σαν να βυθιζόταν στο χώμα,
κομμάτι των σκέψεων
και της ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ του.
Μετά το αντίο,
άκουσα ΕΣΕΝΑ,
στο σπίτι που είχαμε συγκεντρωθεί,
πρωταγωνιστή αυτής της περιπέτειας
(άλλης μιας),
να μου λές παραμύθια μέσα απο κασέτες,
που επίτηδες,
ολοι όσοι σε αγαπάμε βάλαμε,
απο αγωνία μήπως ξεχάσουμε τη φωνή σου.
Γελοία ανησυχία.
Την ακούω στον ύπνο μου.
Η άλλη,
η μία,
δεν πήρε ποτέ το χάπι για να καταφέρει να κοιμηθεί.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ να σου μιλάει όταν κολυμπαει στα ανοιχτά,
ή ακόμη οταν την πιέζουν εφτελείς παράγοντες.
Θα είσαι πραγματικά περήφανος,
όπως πάντα ήσουν.
"Εκείνη",
παρά την άρνηση της
να γίνει παρατηρητής του τελευταίου σου ταξιδιού,
ταξιδεύει σε σελίδες με ασπρόμαυρα κομματάκια χαρτί,
απο άλλα χρόνια,
κάποια ξημερώματα μαζί σου.
έτσι,
απλώς για παρέα.
κρίμα,
που κανείσ δεν μπορεί να τσακωθεί,
με μια ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ.
"Εκείνος",
σε θυμάται κάθε φορά που βλέπει κάποια είδηση,
που καυστικά θα σχολιαζες.
Μπαμπά μου,
πάρε τον πόνο απο πάνω μου.
παιδί μου,
ΜΗΝ το ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ άλλο.
αγαπημένο μου όνειρο,
δείξε μου
έναν δρόμο που να με οδηγεί ΜΑΚΡΙΑ από την απώλεια.
Το χρώμα του πένθους ΔΕΝ είναι το μωβ.
Είναι αυτό
της κουρτίνας που κοιτάω αφηρημένη και σε σκέφτομαι,
της θάλασσας από τη βεράντα του εξοχικού οπου μου έμαθες την ΑΞΙΑ της φαντασίας.
Είναι ,ακόμη, αυτό
που όταν ακούω τη κασέτα σου,κλείνω τα μάτια μου και βλέπω.
Η απώλεια δεν έχει γεύση νηστείας,
όταν αγαπάς.
Έχει τη γεύση του αγαπημένου του φαγητού
η΄ακόμη της πίτσας που πήραμε μετά το αντίο,
ως μέρος της παραστασης που στήσαμε,για να μην κλάψει ΚΑΝΕΙΣ.
Η αρχή του συναισθήματος της απώλειας,τέλος,
δεν εχει καθορισμένη χρονική στιγμή.
Μετακινείται στον χρόνο,
αψηφόντας κάθε λογική ή προγραμματισμό.
Ονειρεύομαι,
έναν κόσμο,
οπου ο χρόνος είναι κάτι που μπορώ να αγγίξω.
Ζω σε έναν κόσμο,
οπου η απόσταση και ο ΧΡΟΝΟΣ,
είναι ΤΙΠΟΤΑ,
γιατι έτσι με έμαθαν όλουw τους ανασταλτικούς παράγοντες τησ ευτυχίας μου,
να αντιμετωπίζω.
Παράξενος χορός ο δικός σου,
μέσα στισ αναμνήσεις μου.
Παράξενη λέξη τα "συλληπητήρια"
που στον απόηχο της τα δάκρυα,
δεν μπορώ,
όσο και να σε αγαπώ,
να σταματήσω.
αφιερωμένο σε ένα άτομο ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ.
CdP will NEVER EVER forget you.
time is NOTHING.
παιδί μου ..(i)
παιδί μου,
πάρε αυτό το χάπι.
ένα ακόμη.
η ευτυχία με τρείς λέξεις:
του μυαλού αδράνεια.
είπαν πως όταν χάνεται κάτι που αγαπάς,
αυτό το χάπι σου χαρίζει ηρεμία.
είναι πάνω στο κομοδίνο σου παιδί μου.
άλλαξε πλευρά σήμερα το βράδυ.
μην το σκέφτεσαι,
αυτος,
θα ήθελε να προχωρήσεις.
παιδί μου,
μείνε ήσυχη αυτό το βράδυ.
και όταν κατά τις τρείς,
τα αναφιλητά διακόψουν τον ύπνο σου,
διέγραψέ το με το χάπι
αυτο
και άσε τον μορφέα στην αγκαλιά του,
ξανά,
να σε πάρει.
μου είπαν πως κάπου στον ουρανό
υπάρχει η ευτυχία.
Μου είπαν πως εσύ,
τώρα,
την αγγιζεις.
επίσης εχουν πει πως η γή,
είναι η πραγματική κόλαση.
έμαθα τα ευτυχισμένα να διαχωρίζω,
από όσα θλίψη φέρνουν.
το χάπι σας αυτό,
σε ποιον κόσμο ανήκει;
Πατέρα,
μου λείπεις σήμερα.
Είδα πάλι κατι που σε θύμιζε.
θυμιζε εσένα και τισ πολύτιμες συμβουλές σου.
Σήμερα Πατέρα σου μίλησα,
στο αμάξι μετά απο μια κουραστική μερα δουλειάς.
Με ανακουφίζει η απειροελάχιστη πιθανότητα,
πως ίσως και να ακούς.
Θα σου κάνω ένα μεγάλο πάρτυ,
μετα την κηδεία σου.
Θα βάλω την αγαπημένη σου μουσική,
χαρούμενη,
για να μην κλάψει κανείς.
Τα πολύχρωμα αστεία σου γεμιζαν τον κόσμο μου.
Θα διατάξω κανέναν να μην κλάψει,
μπαμπά μου,
στο ορκίζομαι.
Το χάπι τους δεν θα το πάρω.
Πως τολμάνε να μου προτείνουν,
οτιδήποτε που αποκόμισα απο εσένα να διαγράψω;
Ακόμη και την θλίψη σου αγαπάω,
μπαμπά μου.
πάρε αυτό το χάπι.
ένα ακόμη.
η ευτυχία με τρείς λέξεις:
του μυαλού αδράνεια.
είπαν πως όταν χάνεται κάτι που αγαπάς,
αυτό το χάπι σου χαρίζει ηρεμία.
είναι πάνω στο κομοδίνο σου παιδί μου.
άλλαξε πλευρά σήμερα το βράδυ.
μην το σκέφτεσαι,
αυτος,
θα ήθελε να προχωρήσεις.
παιδί μου,
μείνε ήσυχη αυτό το βράδυ.
και όταν κατά τις τρείς,
τα αναφιλητά διακόψουν τον ύπνο σου,
διέγραψέ το με το χάπι
αυτο
και άσε τον μορφέα στην αγκαλιά του,
ξανά,
να σε πάρει.
μου είπαν πως κάπου στον ουρανό
υπάρχει η ευτυχία.
Μου είπαν πως εσύ,
τώρα,
την αγγιζεις.
επίσης εχουν πει πως η γή,
είναι η πραγματική κόλαση.
έμαθα τα ευτυχισμένα να διαχωρίζω,
από όσα θλίψη φέρνουν.
το χάπι σας αυτό,
σε ποιον κόσμο ανήκει;
Πατέρα,
μου λείπεις σήμερα.
Είδα πάλι κατι που σε θύμιζε.
θυμιζε εσένα και τισ πολύτιμες συμβουλές σου.
Σήμερα Πατέρα σου μίλησα,
στο αμάξι μετά απο μια κουραστική μερα δουλειάς.
Με ανακουφίζει η απειροελάχιστη πιθανότητα,
πως ίσως και να ακούς.
Θα σου κάνω ένα μεγάλο πάρτυ,
μετα την κηδεία σου.
Θα βάλω την αγαπημένη σου μουσική,
χαρούμενη,
για να μην κλάψει κανείς.
Τα πολύχρωμα αστεία σου γεμιζαν τον κόσμο μου.
Θα διατάξω κανέναν να μην κλάψει,
μπαμπά μου,
στο ορκίζομαι.
Το χάπι τους δεν θα το πάρω.
Πως τολμάνε να μου προτείνουν,
οτιδήποτε που αποκόμισα απο εσένα να διαγράψω;
Ακόμη και την θλίψη σου αγαπάω,
μπαμπά μου.
ερωτήσεις
Ίσως, κάποτε, να καταφέρω να δώ,
πέρα από εκεί
που έφτασε το δικό σου βλέμμα.
Ίσως να καταφέρω να ζήσω,
για λίγα μονάχα λεπτά,
μέσα στην γλυκιά ευτυχία του να γνωρίζεις,
όλα εκείνα που οι άλλοι αρνούνται να δουν.
Μα τώρα εγώ πίανω πάλι τον εαυτό μου
να στροβιλίζεται
μέσα στις δικές σου θεωρίες.
Με εμπνέεις με έναν τρόπο που δεν μπορώ
και δεν θέλω
να εξηγήσω.
ΑΝ, ίσως,
απομακρυνόμουν από όσα μαζί θεωρήσαμε ως ΔΕΔΟΜΕΝΑ,
θα έβλεπα παραπέρα.
Μα η σκέψη με τρομάζει.
Μέσα σου βρίσκω τη γλυκιά παρηγοριά,
πως δεν ζω μόνη μ0υ,
στην πολύχρωμη απο ιριδισμούς,
φούσκα των ιδεών μου.
Ίσως και να μην θέλω
να είμαι πουθενά χωρίς εσένα.
Ίσως ούτε και οι ιδέες μου θέλω
να απομακρύνονται απο εσένα.
Μονάχα ερωτήσεις λοιπόν θα θέτω,
που με τον χρονο,
μέσα από τις λέξεις σου,
θα μπορέσω να απαντήσω.
Είναι θέμα χρόνου,
η γιατρειά σε κάθε μίζερο χαμόγελο.
Και ο χρόνος,
όταν κυλάει ανάμεσα σε ήρεμα δάχτυλα,
είναι πραγματικά,
ΤΙΠΟΤΑ.
πέρα από εκεί
που έφτασε το δικό σου βλέμμα.
Ίσως να καταφέρω να ζήσω,
για λίγα μονάχα λεπτά,
μέσα στην γλυκιά ευτυχία του να γνωρίζεις,
όλα εκείνα που οι άλλοι αρνούνται να δουν.
Μα τώρα εγώ πίανω πάλι τον εαυτό μου
να στροβιλίζεται
μέσα στις δικές σου θεωρίες.
Με εμπνέεις με έναν τρόπο που δεν μπορώ
και δεν θέλω
να εξηγήσω.
ΑΝ, ίσως,
απομακρυνόμουν από όσα μαζί θεωρήσαμε ως ΔΕΔΟΜΕΝΑ,
θα έβλεπα παραπέρα.
Μα η σκέψη με τρομάζει.
Μέσα σου βρίσκω τη γλυκιά παρηγοριά,
πως δεν ζω μόνη μ0υ,
στην πολύχρωμη απο ιριδισμούς,
φούσκα των ιδεών μου.
Ίσως και να μην θέλω
να είμαι πουθενά χωρίς εσένα.
Ίσως ούτε και οι ιδέες μου θέλω
να απομακρύνονται απο εσένα.
Μονάχα ερωτήσεις λοιπόν θα θέτω,
που με τον χρονο,
μέσα από τις λέξεις σου,
θα μπορέσω να απαντήσω.
Είναι θέμα χρόνου,
η γιατρειά σε κάθε μίζερο χαμόγελο.
Και ο χρόνος,
όταν κυλάει ανάμεσα σε ήρεμα δάχτυλα,
είναι πραγματικά,
ΤΙΠΟΤΑ.
Subscribe to:
Posts (Atom)