Ξενιστής

Για εκείνες τις οντότητες
Που μόνο από τα σώματα των άλλων ζουν έχεις ακουσει¨
Απλώνουν όλο τους το είναι
σε κάποια χιλιοστά της επιφάνειας του δέρματος σου
και ελπίζουν
πως θα παραμείνουν εκεί για κάποιο διάστημα
καθώς από εσένα και μόνον εξαρτάται η μίζερη ύπαρξή τους.
Ξενιστές.
Άνθρωποι τόσο μικρόι που το όνομά τους
την επόμενη μέρα κανείς δεν θυμάται
και τον αριθμό τους κανείς ποτέ
δεν ενδιαφέρθηκε να πάρει.
Άτομα των σκιών.
Τρέφονται από τη σάρκα ως,
γιατί άλλον τρόπο για να φανερούσουν την παρουσία τους,
δεν γνωρίζουν.
Ξενιστές που κανείς μας δεν θέλει.
Όλοι προσπερνούν τους θλιβερούς εκείνους,
χωρίς δεύτερη ματιά.
Και όμως.
Τόσοι απαραίτητοι μας είναι.
Όταν με λυγμούς βιώνουμε την απουσία,
οι ασήμαντοι εκείνοι,
μας χαρίζουν εκείνο το μικρό πικρό χαμόγελο.
Μπορούμε να κοιτάξουμε στα άδεια μάτια τους
και να φωνάξουμε στο εσωτερικό τησ ψυχής μας.
"Ορίστε λοιπον.Εγώ δεν είμαι ένας από εκείνους"