dn xerw tpt dn elpizw tpt eimai eleytheroc

Πόσο δύσκολος πράγματι είναι ο αποχωρισμός,
εκείνος ο ένας,ο τέλειος, ο μόνιμος.
Και δάκρυα φέρνει μόνον διότι
όταν γνωρίζεις έναν μικρό Παράδεισο,
η καταστροφή του
πόσο αμαρτωλό και ανούσιο κάνει το έδαφος της γης των πολλών.
Κι εσύ τότε
όπως άλλωστε ήταν και ο προορισμός σου,
πάνω απο τη θλίψη της θα πετάς.
Απελευθερωμένος,
μέσα σε ένα σώμα άυλο και διαυγές
Ποίος θα σε πονάει τότε;
Δεν θα κλάψεις ούτε θα φοβηθείς.
Ο δικός της όμως εφιάλτης,
εφιάλτης χωρίς τέλος θα είναι,απέραντος,
όπου τίποτα δεν θα είναι πραγματικό
και την αγάπη δεν θα μπορεί πια να φοβάται
γιατι να την βιώνει δεν θα μπορεί.
Να πάρει ο διάολος τουσ λίγους δεν μπορεί
γιατι μόνο από εκείνον μπορεί αν έχει προέλθει κατι που καίει τόσο την ψυχή.
Στάχτη σε οτι σε καίει
και δίχως γυρισμό,
ταξίδι σου στο άπειρο.
Ο μόνος της φόβος ίσως,
πως εκεί που πας
το κρασί δεν είναι ποτέ αρκετό
ωστε να πάρει βίαια τα χείλη σου
και εσύ να συμμετέχεις
στον μικρό αυτο,γλυκό θάνατο,
με τη θέλησή σου.