Σε ένα χαμόγελο βιασμένο.
Μια θάλασσα απέραντη
μα αυτή τη φορά δεν θα βρεθώ ναυαγός.
Σε ρεύμα απόλαυσης πνίγονται πάντα τα πιο μεγάλα όχι.
Αυτά της συνείδησης.
Και όμως τώρα προστάτης χάρτινου λουλουδιού
Δεν θα σκίσει τα όνειρα
Φωτιά που επιπλέει σε πράξεις ανοήτες
και μέσα τις θα χαθούν και οι τελευταίες στάχτες.
Μια αυτοκρατορία ξεπεσμένη
Σπασμένα φτερά
ελεύθερη πτώση
και όταν οι πεταλούδες,
αρχίζουν το μακάβριο τραγούδι τους,
εσύ χάνεσαι σε όσα σου γύρισαν την πλάτη.
Ξεπεσμός.
Η ελευθερία της απόλυτης μοναξιάς.
Για πόσο θα αφήνεις αυτο αν επιπλέει ακόμα;
η όψη του ανατριχιαστική σνα κουφάρι
ξεβρασμένο σε ονειρική παραλία.
Στις όχθες του εκείνη περιμένει
να μαζέψει τα συντρίμια των επιδιώξεών της
και τα μικρά νεκρά χάρτινα λουλούδια της.
i just can't let you have a heart you're going to burn
No comments:
Post a Comment