θέωση

Στα ανάκτορα που πατάς τώρα με γυμνό πόδι
το μάρμαρο.
Ανάμεσα στις κολώνες όπου τα ρεύματα αέρα παίζουν,
πρόστυχα παιχνίδια ,
με μπορντό χειτώνες.
Στην παγερή παρουσία του Κράτους και
στην ύπουλη εκείνη,της Βίας,
βρίσκεται η πολιτική αρετή.
Καιεσύ,
ικανός ηγέτης και επίδοξος
προσπαθείς μέρα με τη μέρα από εκείνους να την κλέψεις.
Τότε,
όπως έκανε παλιά ο πατέρας σου σε εσένα,
(θυμάσαι;)
θα καταφέρεις να επιβληθείς σε όλες τις ανθρώπινες επιθυμίες.
Κι όμως αν μέρα με τη μέρα είχες προσπαθήσει
Με τους τρομερούς φύλακες να χτίσεις ειρήνη,
αν με τον εαυτό σου είχες επικοινωνήσει
-ίσως και συμφιλιωθεί-
τότε εκείνοι θα σου την χάριζαν την αρετή
με μεγάλες δόξες και τιμή.
Τώρα την έχεις όμως.
Από εκείνους την έκλεψες.
Η ανώτατη εξουσία.
Φρικιαστικό δώρο
και Θέωση.
Εσύ πάνω απ΄όλους
και στα πόδια σου εκείνοι.
Δόξα,τυρρανία,επιβολή,
ανώμαλη ευχαρίστηση,ύβρις
απώλεια,νέμεσις.
Δεν μπορείς τάρα ξυπόλητος να σχίζεις τισ αίθουσες
Ανακτόρων.
Ούτε ο χειτώνας σου να παίζει στα κρύα ρεύματα αέρα.
Τώρα είσαι μόνος στην πιο ειρωνική μορφή μοναξιάς.
ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΓΓΙΖΕΙΣ
δεν γίνεται χρυσός,
μα κόκκινος θάνατος.
Η θέωση.